Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Witold Falczyński po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku H. F.-G. o przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku wydanego w sprawie ze skargi H. F.-G. na decyzję Wojewody z dnia [..]., nr [..] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia i wypłaty odszkodowania za grunt przejęty pod ulicę p o s t a n a w i a przywrócić termin do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Wyrok w niniejszej sprawie oddalający skargę został ogłoszony dnia 20 czerwca 2008 r., zatem termin do zgłoszenia wniosku o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem upływał w myśl art. 141 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej "ppsa" z dniem 27 czerwca 2008 r. Skarżąca jeszcze przed terminem rozprawy nadesłała pismo noszące datę 12 czerwca 2008 r., w którym prosi o przesłanie jej wyroku za zaliczeniem pocztowym, w związku z czym odrębnym pismem z dnia 23 czerwca 2008 r. (doręczonym 1 lipca 2008 r.) poinformowano ją o treści wyroku oraz terminie i sposobie wniesienia skargi kasacyjnej.
W piśmie z dnia 7 lipca (data nadania w urzędzie pocztowym) H. F.-G. wyjaśniła, że wysyłając w dniu 12 czerwca 2008 r. pismo z prośbą o przesłanie wyroku sądziła, że jeśli wyrok będzie dla niej niekorzystny, to pismo to zostanie uznane za wniosek złożony w terminie. Dlatego też ponownie wniosła o przesłanie jej wyroku z uzasadnieniem.
Stanowisko skarżącej jest błędne, gdyż pismo z dnia 12 czerwca 2008 r. nie mogło zawierać skutecznego wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, który zapadł 20 czerwca 2008 r. Termin z art. 141 § 2 ppsa rozpoczyna bowiem bieg dopiero z chwilą ogłoszenia wyroku.
Jednakże zważywszy podeszły wiek skarżącej i uznając, że pismo z dnia 7 lipca 2008 r. stanowi w istocie wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem, zasadnym było przywrócenie tego terminu na podstawie art. 86 § 1 ppsa. Należy podkreślić, że uchybienie przez H. F.-G. terminu nie było następstwem lekceważenia przez nią procedury sądowej ani braku dbałości o własne interesy, lecz wynikało z niewłaściwej interpretacji przepisów prawnych i subiektywnego przekonania, iż dopełniła wszelkich aktów staranności.
Skoro zatem uchybienie terminu nastąpiło bez winy skarżącej, należało orzec jak w sentencji na podstawie art. 86 § 1 ppsa.