Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. L. na uchwałę Rady Gminy z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego p o s t a n a w i a umorzyć postępowanie.
W dniu 12 marca 2018 r. (data wpływu do Sądu) Wojewoda Lubelski wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na uchwałę Rady Gminy z dnia 27 lipca 2017 r. nr XXV/167/2017 w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
W odpowiedzi na skargę organ administracji wniósł o umorzenie postępowania w związku z uwzględnieniem skargi w całości w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) - dalej jako "p.p.s.a.", wyrażającym się wydaniem przez Radę Gminy w dniu 8 marca 2018 r. uchwały nr XXXI/212/2018, stwierdzającej nieważność zaskarżonej uchwały nr XXV/167/2017 z dnia 27 lipca 2017 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Stosownie do art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie z innych przyczyn (niż wskazane w pkt 1 i 2 tego unormowania) stało się bezprzedmiotowe.
Zgodnie zaś z art. 54 § 3 p.p.s.a. organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.
Wyjaśnić należy, że w orzecznictwie sądowoadministracyjnym istnieją rozbieżności w zakresie oceny, czy ww. przepis, określający uprawnienie do tzw. autokontroli, może stanowić samoistną podstawę prawną do stwierdzenia nieważności uchwały podjętej przez organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego. Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela w tej kwestii pogląd przeważający, w myśl którego organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, którego uchwałę zaskarżono do sądu administracyjnego, może uwzględnić skargę na taką uchwałę i działając na podstawie art. 54 § 3 p.p.s.a. w zw. z art. 147 § 1 p.p.s.a. stwierdzić jej nieważność. Pogląd przeciwny prowadziłby bowiem do wyłączenia możliwości zastosowania art. 54 § 3 p.p.s.a. w przypadkach, gdy przedmiotem skargi jest uchwała rady gminy (analogicznie również rady powiatu, sejmiku województwa) będąca aktem prawa miejscowego, czy też inne uchwały lub akty, których mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6 p.p.s.a. Tak szerokiego wyłączenia zastosowania art. 54 § 3 p.p.s.a. nie można natomiast wyprowadzać w drodze wykładni, lecz wymagałoby to wyraźnej regulacji ustawowej (tak m.in.: wyrok NSA z dnia 18 listopada 2014 r., sygn. akt II OSK. 2377/14, LEX nr 1657777; wyrok WSA w Gdańsku z dnia 22 września 2015 r., sygn. akt II SA/Gd 474/15, LEX nr 1797459; wyrok WSA w Gliwicach z dnia 18 stycznia 2007 r., sygn. akt II SA/Gl 385/06, LEX nr 362987).
Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że w niniejszej sprawie postępowanie sądowe wszczęte na skutek skargi Wojewody Lubelskiego, kwestionującej legalność uchwały nr XXV/167/2017 Rady Gminy z dnia 27 lipca 2017 r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, stało się bezprzedmiotowe wobec uwzględnienia przez ww. organ wniesionej skargi w całości i stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały w trybie art. 54 § 3 p.p.s.a., w drodze uchwały autokontrolnej nr XXXI/212/2018 z dnia 8 marca 2018 r. (Dz. Urz. Woj. Lubel. z 2018 r. poz. 1396).
Stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały przez Radę Gminy w trybie autokontroli sprawia, że Sąd zostaje pozbawiony przedmiotu kontroli, co czyni postępowanie sądowe w niniejszej sprawie bezprzedmiotowym, dając podstawę do jego umorzenia na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji postanowienia.