Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2014 r. w sprawie ze skargi R. S. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za przekazanie po terminie sprawozdania z realizacji zadań z zakresu gospodarowania odpadami komunalnymi - w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
R. S. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wniosła skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...], Nr [...] utrzymującą w mocy decyzję wydaną przez Wójta Gminy N. w dniu [...], Nr [...], którą wymierzono skarżącej Spółce karę pieniężną w wysokości 10.900,00 złotych za przekazanie po terminie sprawozdania z realizacji zadań z zakresu gospodarowania odpadami komunalnymi za II kwartał 2013 r. W skardze wniesiono o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Uzasadniając wniosek podniesiono, że obowiązek uiszczenia orzeczonej kary stanowić będzie istotne obciążenie dla finansów skarżącej Spółki. Jego wykonanie wywrze też znaczny wpływ na sytuację finansową skarżącej Spółki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z dnia 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej "p.p.s.a.") Sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przez niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków należy rozumieć taki stan, w wyniku którego może zostać wyrządzona szkoda, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy jej pierwotnych cech (postanowienie NSA z dnia 26 kwietnia 2013 r., sygn. akt II OZ 322/13 - Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Przy czym to domagający się wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji musi wykazać, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia tym aktem znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Niezbędne przy tym jest wskazanie na konkretne okoliczności pozwalające ocenić, czy wstrzymanie zaskarżonego aktu jest zasadne (postanowienie NSA z dnia 8 maja 2013 r., sygn. akt I GZ 145/13 - Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Uzasadniając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji zwrócono uwagę na wysokość orzeczonej kary pieniężnej oraz na to, że jej uiszczenie negatywnie odbije się na sytuacji finansowej skarżącej Spółki. O wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji nie decyduje jednak to, że utrzymuje ona w mocy decyzję rodzącą skutki w finansach skarżącej Spółki. Każda bowiem decyzja administracyjna zobowiązująca do uiszczenia należności pieniężnych pociąga za sobą skutki w finansach zobowiązanego. Nie jest to zatem sytuacja, która sama z siebie uzasadnia zastosowanie ochrony tymczasowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym (postanowienie NSA z dnia 28 marca 2013 r., sygn. akt II FZ 171/13 - Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Aby konsekwencje finansowe wykonania zaskarżonej decyzji uzasadniały wstrzymanie jej wykonania strona zobowiązana musi wykazać, że uszczuplenie majątkowe będzie dla niej znaczne (por. postanowienie NSA z dnia 12 lutego 2013 r., sygn. akt II OZ 71/13 - Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych) i nie będzie mogło być wynagrodzone przez zwrot świadczenia. W niniejszej sprawie natomiast powstałe w wyniku wykonania decyzji uszczuplenie majątkowe, jeżeli zajdzie taka konieczność, będzie mogło być wynagrodzone przez późniejszy zwrot świadczenia. Nie można również przyjąć aby powstałe w wyniku wykonania decyzji uszczuplenie majątkowe było dla skarżącej Spółki znaczące, skoro orzeczona kara stanowi około 1,30% wartości jej kapitału zakładowego. Nawet jeżeli uwzględni się to, że wraz z orzeczoną karą skarżąca musi uiścić również karę orzeczoną decyzją Wójta Gminy N. z dnia [...], Nr [...] w kwocie 20.100,00 złotych, to nie można przyjąć, że ich łączna kwota uszczupli w znaczny sposób majątek skarżącej, gdyż będzie stanowić około 3,71% wartości jej kapitału zakładowego.
Z powyższych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie postanowił jak na wstępie.