Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Leszczyński, Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak, Asesor WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca), Protokolant Sekretarz Sądowy Beata Skubis-Kawczyńska, po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi Z. W. w przedmiocie stwierdzenia niewykonania przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej orzeczenia Sądu w sprawie II SAB/Lu 41/02 dotyczącej świadczeń z pomocy społecznej p o s t a n a w i a umorzyć postępowanie
Z. W. wystąpił na drogę postępowania sądowoadministracyjnego ze skargą na niewykonanie wyroku sądowoadministracyjnego, powziętego przez Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie w dacie 06 grudnia 2002r. w sprawie II SAB/Lu 41/02, zobowiązującego Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej do rozstrzygnięcia wniosku skarżącego z dnia 16 sierpnia 1999r. o przyznanie zasiłku celowego na remont instalacji wodno-kanalizacyjnej, przy zakreśleniu organowi administracji publicznej jednomiesięcznego terminu na zrealizowanie orzeczonego obowiązku. Jednocześnie ze złożeniem skargi Z. W. wskazywał na uprzednie, pisemne wezwanie właściwego organu do wykonania przywołanego przezeń wyroku.
W odpowiedzi na skargę Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej wnosił o jej oddalenie, powołując się w istocie na wykonanie orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego w Lublinie z dnia 06 grudnia 2002r. w sprawie II SAB/Lu 41/02, wobec powzięcia rozstrzygnięcia mocą pierwszoinstancyjnej decyzji, odmawiającej skarżącemu przyznania wnioskowanej kategorii świadczenia z tytułu pomocy społecznej.
W dalszej kolejności, Z. W. pisemnie, w dacie 04 maja 2005r., złożył oświadczenie o cofnięciu skargi w niniejszej sprawie sądowoadministracyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w zaistniałej sytuacji proceduralnej zważył, co następuje:
Przedstawione okoliczności, w swych proceduralnych następstwach, realizują przesłankę, stanowioną hipotezą art. 161 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, gdy pisemne oświadczenie skarżącego o cofnięciu skargi nie wyczerpuje żadnej z przesłanek zawartych w art. 60 ostatnio przywołanej ustawy, stanowionych enumeratywnie dla wykluczenia jego formalnoprawnej dopuszczalności, w konsekwencji podlegając jurydycznej kwalifikacji, jako skuteczne, o wiążącym charakterze.
Powyższy stan niniejszej sprawy sądowoadministracyjnej czyni zasadnym zastosowanie dyspozycji art. 161 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł, jak w sentencji.