Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Witold Falczyński po rozpoznaniu w dniu 29 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. M. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie zwrotu grzywny w zakresie wniosku J. M. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku p o s t a n a w i a odmówić przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Wyrokiem z dnia 30 września 2008 r. sygn. akt II SA/Lu 330/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę S. M. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]. stwierdzające niedopuszczalność zażalenie na postanowienie organu I instancji odmawiające skarżącemu zwrotu grzywny ściągniętej w drodze egzekucji administracyjnej.
Pismem z dnia 25 października 2008 r. pełnomocnik skarżącego J. M. wniósł o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, wnosząc jednocześnie o sporządzenie uzasadnienia i doręczenia odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem. Uzasadniając wniosek wskazał, iż nie mógł złożyć wniosku w terminie, ponieważ nie było go w Polsce. Do wniosku dołączył dowód uiszczenia opłaty kancelaryjnej od wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku w wysokości 100 złotych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie rozpatrując przedmiotowy wniosek zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 141 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o ostępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., powoływanej dalej jako p.p.s.a.) w sprawach, w których skargę oddalono, uzasadnienie wyroku sporządza się na wniosek strony zgłoszony w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyroku albo doręczenia odpisu sentencji wyroku. Termin do złożenia tego wniosku, jako termin prawa procesowego, może zostać przywrócony na zasadach wskazanych w art. 86 i nast. p.p.s.a. Jeżeli zatem strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1 zd. 1 p.p.s.a.). Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy między innymi uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 1 i 2 p.p.s.a.). Z ostatniego przepisu wynika, iż konieczną, a zarazem podstawową przesłanką przywrócenia terminu jest brak winy po stronie podmiotu dokonującego danej czynności. Prowadzenie spraw w sformalizowanym postępowaniu sądowym wymaga od stron szczególnej staranności. Wszelkie zaniedbania grożą poważnymi konsekwencjami, często niemożliwymi do zniwelowania.
W tym miejscu należy wskazać, iż sposób rozumienia pojęcia "brak winy w uchybieniu terminu" nie budzi wątpliwości w praktyce orzeczniczej. O braku winy można zatem mówić wtedy, gdy mimo dołożenia przez stronę szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej, termin został naruszony. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i może mieć miejsce tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona (lub jej pełnomocnik) nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. wyrok NSA z 28.6.2007 r., II OSK 479/07, LEX nr 344095).
W niniejszej sprawie - w ocenie Sądu - pełnomocnik skarżącego nie uprawdopodobnił, że nie ponosi winy w uchybieniu terminu, w związku z czym nie można mu przypisać, iż wykazał się należytą starannością przy prowadzeniu sprawy, do której został umocowany.
Podkreślić należy, iż fakt wyjazdu za granicę i przebywania poza terytorium kraju, nawet nagłego, nie uniemożliwia wysłania do Sądu za pośrednictwem poczty stosownego (w tym wypadku bardzo prostego) pisma, pozwalającego uniknąć negatywnych konsekwencji. Zatem sam fakt wyjazdu z kraju nie stanowi w żaden sposób przeszkody niemożliwej do przezwyciężenia przy dołożeniu należytej staranności.
Abstrahując od powyższego należy również podkreślić, iż sam wniosek o przywrócenie terminu został sformułowany bardzo lakonicznie i ogólnikowo. Pełnomocnik skarżącego pisze wyłącznie o tym, że nie było go w kraju nie przedstawiając jednocześnie żadnych dowodów potwierdzających fakt i określających okres pobytu za granicą. Oczywistym więc jest, że w tym stanie nie może być mowy o wykazaniu jakichkolwiek okoliczności uzasadniających przywrócenie terminu.
Reasumując zdaniem Sądu pełnomocnik skarżącego nie dołożył należytej staranności w prowadzeniu sprawy i w sposób zawiniony uchybił terminowi do złożenia wniosku o uzasadnienie wydanego w sprawie wyroku.
Z tego też względu Sąd, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.