Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Marcin Małek po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego M. R. o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi T. G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania p o s t a n a w i a przyznać radcy prawnemu M. R., kwotę 147,60 zł (słownie: sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy), obejmującą podatek od towarów i usług w wysokości 27,60 zł (słownie: dwadzieścia siedem złotych sześćdziesiąt groszy), tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną z urzędu.
Postanowieniem z dnia 12 czerwca 2014 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie przyznał T. G. prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego. Stosownie do powyższego Okręgowa Izba Radców Prawnych w Lublinie wyznaczyła radcę prawnego M. R..
Sprawa została zakończona wyrokiem z dnia 27 stycznia 2015 r., oddalającym skargę T. G..
W terminie do wniesienia skargi kasacyjnej od powyższego orzeczenia pełnomocnik skarżącej ustanowiony z urzędu złożył pismo stanowiące opinię prawną o braku podstaw do złożenia tego środka odwoławczego. Nadto w piśmie przewodnim zawarł wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz oświadczenie, że koszty te nie zostały pokryte w żadnym zakresie.
Referendarz sądowy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Stawki wynagrodzenia i zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej radcy prawnego określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 490). Do czynności, za które radca prawny ma prawo otrzymać wynagrodzenie należy sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Stosownie bowiem do przepisu § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b wspomnianego rozporządzenia za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej radca prawny powinien otrzymać 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1 tego przepisu, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam radca prawny w drugiej instancji - 75 % stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
Ponieważ w niniejszej sprawie przedmiotem skargi nie była należność pieniężna ani też orzeczenie Urzędu Patentowego stąd minimalna stawka wynagrodzenia radcy prawnego, zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia, wynosi 240 zł. Obliczając zatem 50 % z tak określonej stawki otrzymana kwota, tj. 120 zł, stanowi kwotę wynagrodzenia. Wymienione wynagrodzenie należy powiększyć o kwotę należnego podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności, zgodnie z § 2 ust. 3 rozporządzenia (przy uwzględnieniu, iż zastosowanie ma stawka 23 % tego podatku). Wynagrodzenie to powinno zatem wynosić 147,60 zł (120 zł x 23 % = 27,60 zł; 120 zł + 27,60 zł = 147,60 zł).
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.