Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Witold Falczyński po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. M. na działalność Burmistrza Miasta w przedmiocie świadczeń z pomocy społecznej p o s t a n a w i a odrzucić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 24 czerwca 2015 r., wydanym w sprawie o sygnaturze akt II SA/Lu 391/15 na skutek skargi E. M. na działalność Burmistrza Miasta w przedmiocie świadczeń z pomocy społecznej, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił skargę.
W dniu 2 lipca 2015 r. (data stempla pocztowego) skarżąca wniosła do tutejszego sądu sporządzoną osobiście skargę kasacyjną na powyższe orzeczenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skarga kasacyjna podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 175 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.), skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, z zastrzeżeniem § 2 i 3. W myśl art. art. 175 § 2 p.p.s.a., przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo jeżeli skargę kasacyjną wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich.
W niniejszej sprawie skarga kasacyjna na postanowienie tutejszego sądu sporządzona została osobiście przez skarżącą, która nie należy do żadnej z kategorii osób wymienionych w art. 175 § 1 i § 2 p.p.s.a.
Niesporządzenie skargi kasacyjnej przez jedną z osób wskazanych w art. 175 p.p.s.a. jest błędem, który nie podlega uzupełnieniu w trybie określonym w art. 49 p.p.s.a. i powoduje odrzucenie skargi kasacyjnej na podstawie art. 178 p.p.s.a. (postanowienie NSA z dnia 28 stycznia 2004 r., FSK 3/04, Monitor Prawniczy 2004, nr 5, s. 202, postanowienie NSA z dnia 18 października 2004 r., FZ 308/04, niepublikowane).
Mając powyższe na względzie, orzeczono jak w sentencji.