Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący - sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi C. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej - w zakresie wniosku C. P. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi p o s t a n a w i a przywrócić C. P. termin do wniesienia skargi.
Decyzją z dnia [...] r. Samorządowego Kolegium Odwoławczego , po rozpoznaniu odwołania C. P. od decyzji wydanej z upoważnienia Burmistrza Miasta z dnia [...] r., nr [...], w sprawie ustalenia odpłatności C. P. za pobyt żony S. P. w domu pomocy społecznej - utrzymał tę decyzję w mocy. Decyzja Kolegium została prawidłowo doręczona C. P. w dniu 6 kwietnia 2011 r. (k. 126 akt adm.).
W dniu 9 maja 2011 r. (data nadania) C. P., reprezentowany przez fachowego pełnomocnika, złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na powyższą decyzję organu drugiej instancji. W skardze pełnomocnik skarżącego oświadczył, że zaskarżoną decyzję doręczono jego mocodawcy w dniu 9 kwietnia 2011 r.
Postanowieniem z dnia 7 czerwca 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił skargę C. P. złożoną w niniejszej sprawie. Orzeczenie to zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego w dniu 16 czerwca 2011 r. (k. 26).
W dniu 22 czerwca 2011 r. pełnomocnik skarżącego złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, podnosząc, iż uchybienie terminu do złożenia skargi wynikało ze stanu zdrowia skarżącego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Wniosek C. P. o przywrócenie terminu do złożenia skargi zasługuje na uwzględnienie.
W myśl art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), powoływanej w dalszej części uzasadnienia jako: "ustawa", skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie.
W myśl art. 86 § 1 ustawy jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócić termin. Podstawą do przywrócenia terminu jest - w świetle art. 87 § 2 ustawy - uprawdopodobnienie przez wnioskodawcę okoliczności wskazujących na brak jego winy w uchybieniu terminu.
Uprawdopodobnienie istnienia przesłanki braku winy jest środkiem zastępczym dowodu w ścisłym tego słowa znaczeniu i nie daje pewności, lecz tylko wiarygodność (prawdopodobieństwo) twierdzenia o jakimś fakcie. Uprawdopodobnienie nie oznacza więc udowodnienia braku winy. Brak winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu polega na dopełnieniu obowiązku maksymalnej w danych warunkach staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Natomiast do Sądu należy ocena, czy uprawdopodobnienie braku winy nastąpiło czy nie.
W ocenie Sądu skarżący uprawdopodobnił okoliczności wskazujące na brak jego winy w uchybieniu terminu do złożenia skargi.
Skarżący jest osobą w podeszłym wieku (85 lat), u której orzeczona została na trwałe całkowita niezdolność do pracy i do samodzielnej egzystencji (k. 34). Skarżący cierpi na miażdżycę, zespół depresyjno-lękowy, choroby serca, niewydolność tętnic oraz chorobę Birgera. Ma on również bardzo poważne problemy ze wzrokiem i w codziennym funkcjonowaniu potrzebuje pomocy osób drugich. Przyczyną uchybienia terminu do wniesienia skargi w niniejszej sprawie było - wynikające z wieku skarżącego oraz jego schorzeń - omyłkowe określenie daty doręczenia mu zaskarżonej decyzji, polegające na nieświadomym pomyleniu cyfry "6" z cyfrą "9". Skarżący kontaktując się telefonicznie z pełnomocnikiem przed sporządzeniem skargi nie miał najmniejszych wątpliwości, co do daty otrzymania zaskarżonej decyzji. Dopiero po odrzuceniu przez Sąd skargi wskazał, iż mógł on błędnie zapisać datę doręczenia decyzji na otrzymanym przez niego oryginale decyzji (który następnie przekazał pełnomocnikowi), ponieważ słabo widzi, a z uwagi na swój wiek i związane z tym problemy z koncentracją, mogły mu się pomylić dni.
Z tych względów i na podstawie art. 86 § 1 ustawy Sąd orzekł, jak w postanowieniu.