Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. S. o przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku w sprawie ze skargi B. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego p o s t a n a w i a odmówić przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Pismem z dnia 30 stycznia 2012 r. B. S. została zawiadomiona o terminie rozprawy wyznaczonej na dzień 23 lutego 2012 r. Pismo to zawierało również pouczenie, że uzasadnienie wyroku oddalającego skargę jest doręczane na wniosek złożony w terminie 7 dni od daty ogłoszenia wyroku i że złożenie wniosku po upływie tego terminu jest czynnością bezskuteczną (pkt 3 pouczenia).
Po przeprowadzeniu rozprawy Sąd wyrokiem z tego dnia oddalił skargę B. S. w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego. Na rozprawie była obecna skarżąca, która podtrzymała skargę i złożyła wyjaśnienia.
Powyższy wyrok zapadł po zamknięciu rozprawy i przeprowadzeniu narady. Ogłoszenie jego nastąpiło poprzez odczytanie sentencji przez Przewodniczącego składu sądzącego, który po podaniu przez sędziego sprawozdawcę ustnych zasadniczych powodów rozstrzygnięcia pouczył skarżącą o jej prawach (protokół z rozprawy z dnia 23 lutego 2012 r.).
Wnioskiem z dnia 2 marca 2012 r. skarżąca zwróciła się o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku wskazując, że "źle obliczyła termin złożenia wniosku - o jeden dzień".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie rozpatrując przedmiotowy wniosek zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Przepis art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej: "p.p.s.a.") przewiduje, że jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanawia przywrócenie terminu. W myśl art. 87 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (§ 1). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4).
Podstawowym kryterium przy rozpoznawaniu wniosku o przywrócenie terminu są okoliczności uprawdopodabniające brak winy w uchybieniu terminu.
Zarówno w nauce prawa, jak i orzecznictwie sądowym przyjęte jest, iż wskazane kryterium jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu, wiąże się z obowiązkiem strony zachowania szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej oraz, że uchybiony termin nie może zostać przywrócony, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 marca 2004 r., sygn. akt FZ 13/04, niepubl.). O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia (por. postanowienie NSA z dnia 18 sierpnia 2000 r., sygn. akt III SA 1716/99, LEX nr 45409). Do niezawinionych przyczyn uchybienia terminowi zalicza się z reguły: przerwę w komunikacji, powódź, pożar, inną katastrofę, nagłą chorobę strony, jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą (T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz", LexisNexis, Warszawa 2005, s. 333). Od strony postępowania oczekuje się bowiem i jednocześnie wymaga szczególnej staranności w zakresie prowadzenia swych spraw. Należyta staranność w prowadzeniu swych spraw wymaga, by w warunkach z jakiegokolwiek powodu niekorzystnych zachować szczególną dbałość i ostrożność, zwłaszcza w dokonywaniu istotnych czynności urzędowych. O braku zaś winy można mówić, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.
W świetle powyższych uwag należy stwierdzić, że skarżąca nie wykazała przesłanek, które uprawdopodabniałyby jej brak winy w uchybieniu terminowi do złożenia wniosku. Podana przez skarżącą okoliczność wadliwego obliczenia przez nią terminu do złożenia przedmiotowego wniosku, do takowych przesłanek nie należy.
W pierwszej kolejności należy bowiem zauważyć, iż niezłożenie wniosku w terminie w ogóle nie wiąże się z jakąkolwiek nagłą i niezależną od strony przeszkodą niemożliwą do przezwyciężenia, a tym samym uniemożliwiającą dokonanie tej czynności w terminie. Niezachowanie terminu w niniejszej sprawie było bowiem wynikiem świadomego działania skarżącej, która będąc dwukrotnie pouczona o terminie do złożenia przedmiotowego wniosku nie dotrzymała tego terminu. W tych okolicznościach nie można uznać, iż strona wykazała się należytą starannością w dbaniu o własne interesy. Tego rodzaju działanie skarżącej powodujące błąd w obliczeniu zakreślonego terminu świadczy o braku dochowania szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej.
W świetle zatem przedstawionych okoliczności uznać należy, iż w sprawie tej nie zachodzą przesłanki warunkujące przywrócenie skarżącej terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a, orzekł jak w sentencji postanowienia.