Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Witold Falczyński po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. K. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] 2013 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Zgodnie z art. 230 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz.270 ze zm.), dalej "p.p.s.a.", od skargi, jako pisma wszczynającego postępowanie, pobiera się wpis, który należy uiścić przy wniesieniu skargi do sądu (art. 219 § 1 w zw. z art. 212 § 1 p.p.s.a.). Stosownie zaś do art. 220 § 1 p.p.s.a. sąd nie podejmuje żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W tym przypadku przewodniczący wzywa wnoszącego skargę, aby pod rygorem jej odrzucenia przez sąd uiścił opłatę w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.
W przedmiotowej sprawie M. K., wnosząc skargę na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] 2013 r., nr [...], wydane w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia, nie uiściła należnego wpisu w kwocie 744 złotych. Z uwagi na to, Przewodniczący Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie zarządzeniem z dnia 28 maja 2013 r. wezwał skarżącą do uiszczenia w terminie 7 dni należnej kwoty pod rygorem odrzucenia skargi. Przedmiotowe wezwanie zostało - w świetle art. 72 p.p.s.a. - doręczone skarżącej prawidłowo w dniu 7 czerwca 2013 r., bowiem w tym dniu pismo to odebrał mąż skarżącej H. K. (będący dorosłym domownikiem), który podjął się oddania pisma stronie (potwierdzenie odbioru - k.12). Zakreślony termin upłynął jednak bezskutecznie, albowiem skarżąca dotychczas nie dokonała odpowiedniej wpłaty.
W myśl art. 220 § 3 p.p.s.a. skarga podlega odrzuceniu, jeśli pomimo wezwania nie został uiszczony od niej należny wpis.
Z tego względu należało orzec, jak w sentencji postanowienia.