Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący - sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminy na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zwrotu części wywłaszczonej nieruchomości p o s t a n a w i a: odrzucić skargę kasacyjną Gminy .
Wyrokiem z dnia 9 listopada 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę Gminy na decyzję Wojewody z dnia [...] r., nr [...], w przedmiocie zwrotu części wywłaszczonej nieruchomości.
Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem został doręczony stronie skarżącej w dniu 21 stycznia 2011 r. (k. 53). Od wyroku tego Gmina wniosła w dniu 21 lutego 2011 r. skargę kasacyjną, sporządzoną przez działającą z upoważnienia Prezydenta Miasta Dyrektor Wydziału Gospodarowania Mieniem M. Z .
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna Gminy podlega odrzuceniu.
W myśl bowiem art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.; dalej: "ustawa"), skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Ponadto przepis art. 175 § 1 ustawy stanowi, iż skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Zgodnie zaś z art. 178 ustawy, wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Skarga kasacyjna Gminy została wniesiona w dniu 21 lutego 2011 r., a więc po upływie terminu do złożenia tej skargi, który upłynął w dniu 20 lutego 2011 r., podlega zatem odrzuceniu - jako spóźniona - na podstawie powołanego przepisu art. 178 ustawy.
Ponadto skarga kasacyjna Gminy została sporządzona przez działającą z upoważnienia Prezydenta Miasta Dyrektor Wydziału Gospodarowania Mieniem M. Z., która nie jest radcą prawnym ani adwokatem, co oznacza, iż skarga ta - w świetle art. 175 § 1 ustawy - jest niedopuszczalna i również z tej przyczyny podlega odrzuceniu w myśl powołanego art. 178 ustawy. Przepis art. 175 § 1 ustawy wprowadza bowiem przymus adwokacki (radcowski), wyłączający możliwość sporządzenia skargi kasacyjnej przez samą stronę, bądź jej pełnomocnika nie będącego adwokatem lub radcą prawnym. Tylko podmioty wymienione w art. 175 § 2 ustawy, do których M. Z. nie należy, uprawnione są do wniesienia skargi kasacyjnej sporządzonej samodzielnie.
Z tych względów Sąd orzekł, jak w postanowieniu.