Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Leszek Leszczyński po rozpoznaniu w dniu 12 września 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej na uchwałę Rady Miasta z dnia [..]., Nr [..] w przedmiocie rozpatrzenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa, w zakresie dopuszczalności skargi postanawia odrzucić skargę.
Zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz.1591 ze zm.) każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.
Dnia 7 maja 2005 r. (data stempla pocztowego) pełnomocnik Zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej B. W. wniosła skargę m.in. na uchwałę Rady Miasta z dnia [..]., Nr [..] uznającą wniosek skarżącej wspólnoty o usunięcie naruszenia prawa za nieuzasadniony i odmawiającą uchylenia uchwały Rady Miasta z dnia [..]. Nr [..].
Z unormowania art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wynika, że wezwanie do usunięcia naruszenia prawa jest formalną przesłanką warunkującą możliwość skutecznego zaskarżania uchwały lub zarządzenia organu gminy, któremu skarżący zarzuca naruszenie prawa i dlatego uchwała wydane w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym odnosząca się do wniosku o usunięcie naruszenia prawa, choć wydane w toku postępowania administracyjnego nie podlega kontroli sądu administracyjnego.
Ponadto zgodnie z art. 35 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) pełnomocnikiem strony może być adwokat lub radca prawny, inny skarżący uczestnik postępowania, jak również rodzice, małżonek, rodzeństwo lub zstępni strony oraz osoby pozostające ze stroną w stosunku przysposobienia, a także inne osoby, jeżeli przewidują to przepisy szczególne.
Jak wynika z dołączonych do akt sprawy pełnomocnictw i umowy zlecenia zarząd skarżącej wspólnoty umocował B. W. do reprezentowania i występowaniu w imieniu Zarządu Wspólnoty przed wszystkimi władzami, organami, urzędami, instytucjami bankami i przedsiębiorstwami, jak również przed sądami w tym i sądem administracyjnym.
Stosownie do unormowania art. 35 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi mającego zastosowanie do wspólnoty mieszkaniowej pełnomocnikiem wspólnoty mieszkaniowej może być adwokat lub radca prawny uprawnień, których pełnomocnik skarżącej wspólnoty nie posiada. Skarga Wspólnoty Mieszkaniowej jest wniesiona przez osobę niemogącą być pełnomocnikiem wspólnoty mieszkaniowej w związku, z czym jest ona niedopuszczalna.
Wniesienie skargi przez osobę niemogącą być pełnomocnikiem, gdy z okoliczności sprawy jednoznacznie wynika, że mandant umocował ją do działania w postępowaniu sądowo - administracyjnym nie może być konwalidowane jako brak formalny. Brak formalny skargi ma, bowiem miejsce wówczas, gdy nie zawiera ona elementów normowanych w art. 46, art. 47 i art. 57 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Dodać również należy, że fakt, iż pełnomocnictwo dla B. W. udzielone zostało jej jako pracownikowi skarżącej wspólnoty pozostaje bez znaczenia biorąc pod uwagę brzmienie art. 35 § 2 cytowanej ustawy, zgodnie, z którym pracownikiem osoby prawnej lub przedsiębiorcy, w tym nieposiadającego osobowości prawnej, może być również pracownik tej jednostki albo jej organu nadrzędnego. Dotyczy to również państwowych i samorządowych jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej. Wspólnota mieszkaniowa nie posiada osobowości prawnej i nie jest również przedsiębiorcą oraz nie posiada statusu państwowej bądź samorządowej jednostki organizacyjnej - art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).
Reasumując skarga Wspólnoty Mieszkaniowej jako dotycząca uchwały niepodlegającej kontroli sądu administracyjnego i wniesioną przez osobę niemogącą być pełnomocnikiem w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest niedopuszczalna i nie może być przez Sąd rozpoznana.
Z tych powodów, działając na podstawie art. 58 § 2 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało orzec jak w postanowieniu.