Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi na decyzję Inspektor Nadzoru Budowlanego w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej
Sentencja

Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 18 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku H. T. - R. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi H. T. - R. na decyzję Inspektor Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy.

Inne orzeczenia o symbolu:
6480
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Nadzoru Budowlanego
Uzasadnienie

Skarżąca na druku PPF z dnia 8 czerwca 2018 r. wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od wpisu sądowego od wniesionej skargi. W związku z tym, że oświadczenie zawarte na druku PPF nie zwierało informacji o wysokości stałych miesięcznych kosztów utrzymania koniecznego, wezwano skarżącą do przedłożenia dokumentów źródłowych wskazujących na wysokość tych kosztów. W związku z tym, że skarżąca uchyliła się od obowiązku wykonania wezwania starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie postanowieniem z dnia 19 lipca 2018 r. odmówił przyznania skarżącej prawa pomocy. Ocenę powyższą podzielił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, który rozpoznając sprzeciw skarżącej postanowieniem z dnia 14 sierpnia 2018 r. utrzymał w mocy postanowienie starszego referendarza sądowego.

W piśmie z dnia 11 września 2018 r. skarżąca wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie radcy prawnego. Oświadczyła przy tym, że złożony przez nią uprzednio druk PPF zawiera precyzyjne informacje o jej stanie majątkowym. Mając to na uwadze stwierdziła, że wniosek o ustanowienie radcy prawnego zasługuje na uwzględnienie, gdyż poniesienie przez nią wynagrodzenia radcy prawnego ustanowionego z wyboru w jakiejkolwiek wysokości uniemożliwi jej poniesienie niezbędnych wydatków bieżących związanych z wiekiem i stanem zdrowia w tym dokonania zakupu żywności, środków higieny, niezbędnych elementów odzieży i innych wydatków.

Starszy referendarz sądowy stwierdził, że:

Zgodnie z art. 246 §1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 1302, zwanej dalej "p.p.s.a.") przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (pkt 1) zaś w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (pkt 2). Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że to na stronie wnoszącej o przyznanie prawa pomocy ciąży obowiązek wykazania, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania bądź, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Artykuł 252 §1 p.p.s.a. stanowi zaś, że wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien zawierać oświadczenie strony obejmujące dokładne dane o stanie majątkowym i dochodach, a jeżeli wniosek składa osoba fizyczna, ponadto dokładne dane o stanie rodzinnym oraz oświadczenie strony o niezatrudnieniu lub niepozostawaniu w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym. Z zestawienia brzmienia art. 252 § 1 p.p.s.a. oraz art. 246 § 1 pkt 1 i 2 p.p.s.a. wynika, że przyznać prawo pomocy w zakresie całkowitym jak i częściowym można jedynie wówczas, gdy strona dokładnie wykaże, w jakiej znajduje się sytuacji materialnej. W niniejszej sprawie mimo tego, że skarżąca wnosząc w piśmie z dnia 11 września 2018 r. o uwzględnienie druku PPF z dnia 8 czerwca 2018 r. miała świadomość, iż jej oświadczenie w nim zawarte jest niewystarczające do oceny możliwości ponoszenia kosztów postepowania nie dołączyła do pisma dokumentów źródłowych prezentujących wysokość jej stałych miesięcznych kosztów utrzymania koniecznego ani nie dołączyła wypełnionego druku PPF uzupełnionego o dane dotyczące wysokości tych kosztów. Poprzestała na stwierdzeniu, że druk PPF z dnia 8 czerwca 2018 r. precyzyjnie prezentuje jej sytuację materialną. Zatem skarżąca ponownie uchyliła się od wykazania jakie są jej realne stałe miesięczne koszty utrzymania koniecznego, polemizując jednocześnie z oceną oświadczenia z druku PPF dokonaną przez starszego referendarza sądowego oraz Sąd. W związku z tym, że skarżąca wnosi o przyznanie prawa pomocy w oparciu o informacje zawarte na druku PPF z dnia 8 czerwca 2018 r. mając przy tym świadomość oceny tych informacji dokonanej tak przez referendarza sądowego jak i Sąd oraz mając świadomość wynikającej z tej oceny potrzeby przedłożenia dokumentów źródłowych, której to potrzebie nie czyni zadość, nie można przyjąć, że skarżąca wykazała zasadności żądania ustanowienia radcy prawnego. Ponownie uchylając się bowiem od przedłożenia dokumentów źródłowych prezentujących wysokość ponoszonych przez nią stałych miesięcznych kosztów utrzymania koniecznego bądź udzielenia o tym informacji w piśmie z dnia 11 września 2018 r. uniemożliwiła dokonanie oceny tego, czy poniesienie kosztów ustanowienia radcy prawnego z wyboru pociągnie za sobą uszczerbek w kosztach utrzymania koniecznego dla niej i jej męża. Skarżąca nie uprawdopodobniła więc, aby w jej przypadku zachodziła przesłanka przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie radcy prawnego. Jednocześnie ze względu na to, że o konieczności przedłożenia dokumentów źródłowych prezentujących informacje o wysokości stałych miesięcznych kosztów utrzymania koniecznego, bądź udzielenia dotyczących tego informacji w inny sposób skarżąca wiedział już przed złożeniem wniosku o przyznanie prawa pomocy z dnia 11 września 2018 r. referendarz sądowy odstąpił od wzywania skarżącej do przedłożenia dokumentów źródłowych wskazujących na wysokość jej stałych miesięcznych kosztów utrzymania koniecznego. Z tych powodów referendarz sądowy odmówił przyznania skarżącej prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie radcy prawnego.

Wyjaśnić jednocześnie należy, że kierując się oświadczeniem skarżącej, iż informacje zawarte na druku PPF z dnia 8 czerwca 2018 r. precyzyjnie prezentują jej sytuację materialną i odwołaniem się przez nią do tego druku PPF przy kolejnym wniosku o przyznanie prawa pomocy referendarz sądowy odstąpił od wezwania jej do wypełnienia druku PPF. Skoro bowiem w ocenie skarżącej o zasadności jej wniosek o przyznanie prawa pomocy z dnia 11 września 2018 r. świadczą okoliczności przytoczone przez nią w oświadczeniu złożonym na druku PPF z dnia 8 czerwca 2018 r. to brak jest podstaw do żądania złożenia przez skarżącą nowego oświadczenia na druku PPF, które uprawdopodobniałoby zasadności jej wniosku. Tylko temu bowiem służy oświadczenie strony wnoszącej o prawo pomocy złożone na urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy (por. uchwałę składu 7 Sędziów NSA z dnia 21 kwietnia 2008 r., sygn. akt I OPS 1/08 - ONSAiWSA 2008, nr 5, poz. 74).

Mając na względzie powyższe, referendarz sądowy działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. i art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. orzekł jak na wstępie postanowienia.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6480
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Nadzoru Budowlanego