Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska po rozpoznaniu w dniu 27 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. R. na czynność Burmistrza Miasta z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia numeru porządkowego nieruchomości; w zakresie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi p o s t a n a w i a odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2017 r. odrzucił skargę D. R. na czynność Burmistrza Miasta z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia numeru porządkowego nieruchomości, z uwagi na wniesienie jej po terminie.
Powyższe postanowienie zostało doręczone stronie skarżącej w dniu 7 września 2017 r.
Następnie w dniu 11 września 2017 r. pełnomocnik skarżącej wniosła zażalenie na ww. postanowienie, a strona skarżąca złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
We wniosku o przywrócenie terminu strona wyjaśniła, że przyjęła, że w sytuacji gdy skargę rozpoznaje sąd, to bezpośrednio do niego należy ją przesłać. Poza tym wskazała, że błąd polegający na wysłaniu skargi bezpośrednio do Sądu , a nie do Burmistrza wynikał z braku jakichkolwiek informacji od organu i nieznajomości przepisów dotyczących wysyłania skarg.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi nie zasługuje na uwzględnienie.
Rozpoznając przedmiotowy wniosek, Sąd miał na uwadze regulacje zawarte w art. 86 i art. 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) dalej P.p.s.a., w których określone zostały przesłanki przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej. Dodatkowo należy wskazać, że skarga w niniejszej sprawie została wniesiona przed 1 czerwca 2017 r.
Zgodnie z art. 86 § 1 P.p.s.a jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie takie sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 P.p.s.a.). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 P.p.s.a.).
W pierwszej kolejności, Sąd uznał, że został zachowany przez stronę skarżącą siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Mając na uwadze powyższe Sąd rozważył w dalszej kolejności, czy spełniony został warunek wynikający z art. 86 § 1 P.p.s.a., a zatem, czy uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony skarżącej.
Należy podkreślić, że zgodnie z utrwalonym stanowiskiem orzecznictwa sądowego, brak winy, jako przesłanka przywrócenia terminu, wiąże się z obowiązkiem strony do zachowania szczególnej staranności w prowadzeniu swoich spraw. W rezultacie, o braku winy w niedopełnieniu obowiązku zachowania terminu do dokonania czynności procesowej można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie dającej się przezwyciężyć (patrz: wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 14 stycznia 2000 r., sygn. akt I SA/Gd 794/99, publ.: LEX nr 40381, z dnia 2 lutego 2000 r., sygn. akt SA/Sz 2125/98, publ.: LEX nr 39797 oraz z dnia 4 października 2000 r., sygn. akt I SA/Gd 560/00, publ.: LEX nr 46437).
W realiach przedmiotowej sprawy, strona skarżąca starała się wykazać, że uchybienie terminowi do wniesienia skargi (wniesienia skargi wraz z zachowaniem prawidłowego trybu) było wynikiem braku jakichkolwiek informacji w tej kwestii od Burmistrza i nieznajomość przepisów dotyczących wysyłania skarg.
Żadna z powyższych przyczyn uchybienia terminowi do wniesienia skargi nie może jednak być uznana za okoliczność wykazującą brak winy w uchybieniu terminu.
Termin i tryb wnoszenia skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego określony został w art. 53 § 2 P.p.s.a. (stan prawny przed 1 czerwca 2017 r.). To po stronie skarżącego spoczywał obowiązek jego ustalenia i zadbania o jego zachowanie, także w sytuacji braku pouczenia ze strony organu, który nie był zobowiązany do jego dokonania. Jak niejednokrotnie wskazywał Naczelny Sąd Administracyjny, nie uzasadniają przywrócenia uchybionego terminu okoliczności takie, jak dopuszczenie się choćby lekkiego niedbalstwa przez stronę, czy też niedostateczna staranność w prowadzeniu własnych spraw, bądź nieznajomość prawa (por. m.in. postanowienie NSA z 11 czerwca 2014r., sygn. akt I OZ 414/14, opub. Lex nr 1480920, postanowienie NSA z 14 marca 2013r., sygn. akt II OZ 175/13, opubl. Lex nr 1447290).
W tym stanie rzeczy, Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w postanowieniu na podstawie art. 86 § 1 w zw. z art. 87 § 2 P.p.s.a.