Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Ibrom po rozpoznaniu w dniu 29 września 2004 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. I. na decyzję Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Decyzją z dnia [...] Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej przyznał E. I. zasiłek stały w kwocie 30 zł miesięczne od sierpnia 2004 r. do 30 lipca 2007 r.
Od decyzji tej E. I. wniosła bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę, nazwaną "odwołaniem", noszącą datę 1 września 2004 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Stosownie do przepisu art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia rozumie się taką sytuację, w której od rozstrzygnięcia organu nie przysługuje już stronie dalszy środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie czy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, o ile jest przewidziany w ustawie (§ 2 art. 52 ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).
W rozpoznawanej sprawie skarżąca nie wyczerpała środków zaskarżenia. Od decyzji Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej przysługiwało jej bowiem odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego (art. 17 pkt 1 w zw. z art. 127 § 1 k.p.a.).
Skarga wniesiona bez wyczerpania środków zaskarżenia jest więc niedopuszczalna i jako taka podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
jp