Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 12 października 2007 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z.W. o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi Z.W. z udziałem Wójta Gminy w przedmiocie wymierzenia organowi grzywny za niewykonanie orzeczenia Sądu w sprawie II SAB/Lu 33/02 dotyczącej świadczeń z pomocy społecznej p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy.
Skarżący Z.W. na urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy symbol PPF wniósł o ustanowienie adwokata.
Skarżący uzasadniając wniosek o przyznanie prawa pomocy oświadczył, że jego miesięczne dochody wynoszą (...) EURO oraz nie wskazał czy jest właścicielem domu czy mieszkania. W związku z rozpoznawaniem wniosków skarżącego złożonych w innych sprawach toczących się przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Lublinie referendarz sądowy posiadł informacje o źródle pochodzenia dochodu skarżącego i jego wysokości, które poddają w wątpliwość złożone w sprawie niniejszej oświadczenie skarżącego o wysokości dochodu. Dlatego wezwano skarżącego do nadesłania w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania wezwania dokumentu poświadczającego wysokość pobieranej przez niego renty lub emerytury oraz oświadczenia wskazującego aktualne miejsce zamieszkania.
Wezwanie do nadesłania dokumentu źródłowego oraz oświadczenia mimo dwukrotnego awizowania skarżący nie odebrał. Zgodnie z art. 73 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "ppsa", w brzmieniu zgodnym z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 lutego 2006 r., sygn. akt P 13/05 (Dz.U. z 2006 r. Nr 38, poz. 268) w powyższym stanie faktycznym doręczenie uznaje się za dokonane do rąk adresata z upływem ostatniego dnia terminu powtórnego awizowania, który w sprawie niniejszej upłynął w dniu 04 października 2007 r.
W zakreślonym terminie skarżący nie nadesłał żądanych od niego dokumentów źródłowych.
Referendarz sądowy stwierdził, że:
Skarżący nie wykazał zasadności złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy w związku, z czym wniosek ten nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do unormowania art. 246 § 1 pkt 2 ppsa przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym, - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Przesłanki przyznania prawa pomocy osobie fizycznej sformułowane w art. 246 § 1 pkt 2 ppsa oparte są na zwrotach szacunkowych, których samodzielne stosowanie wywołuje konieczność oszacowania wystąpienia określonego w zwrocie szacunkowym stanu faktycznego. Dlatego oceniając zasadność wniosku należy wziąć pod uwagę z jednej strony wysokość obciążeń finansowych związanych z danym postępowaniem, a z drugiej możliwości finansowe strony wnoszącej o przyznanie prawa pomocy. Przy czym muszą być to możliwości realne, istniejące w chwili składania wniosku. Ciężar dowodu okoliczności uzasadniających przyznanie prawa pomocy spoczywa na stronie wnoszącej o jego przyznanie. Przytoczone we wniosku strony okoliczności, jak również przedstawione przez nią dokumenty powinny, zatem wskazywać na okoliczności uzasadniające przyznanie prawa pomocy.
Przepis art. 252 § 1 ppsa obliguje stronę wnoszącą o przyznanie prawa pomocy do podawania w oświadczenie dokładnych danych między innymi o stanie majątkowym i dochodach. Podstawę oceny możliwości ponoszenia kosztów postępowania stanowią, bowiem realne możliwości płatnicze strony. Nie wykonując wezwania do nadesłania dokumentów źródłowych skarżący uniemożliwił wyjaśnienie wątpliwości dotyczących wysokości jego dochodów. Tym samym skarżący uniemożliwił porównanie obciążeń finansowych związanych z ustanowieniem adwokata dla reprezentowania go w niniejszym postępowania do jego realnych możliwości płatniczych, co uniemożliwia również oszacowanie wystąpienia określonego w zwrocie szacunkowym zawartym w art. 246 § 1 pkt 2 ppsa stanu faktycznego. Nie można, więc przyjąć, że skarżący wykazał, aby złożony przez niego wniosek o przyznanie prawa pomocy był zasadny.
Wobec powyższego, działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ppsa i art. 246 § 1 pkt 2 ppsa należało orzec jak w postanowieniu.