Sprawa ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody w przedmiocie zasad zwrotu wydatków za świadczenia z pomocy społecznej w zakresie dożywiania
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Dudek, , , po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminy na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie zasad zwrotu wydatków za świadczenia z pomocy społecznej w zakresie dożywiania p o s t a n a w i a odrzucić skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżonym rozstrzygnięciem nadzorczym, wydanym na podstawie art. 91 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), Wojewoda stwierdził nieważność uchwały Rady Gminy z dnia [...] r. Nr [...] w sprawie zasad zwrotu wydatków na świadczenia z pomocy społecznej w zakresie dożywiania oraz wysokości kryterium dochodowego uprawniającego do korzystania z pomocy w zakresie dożywiania, w części obejmującej § 4 ust .1 uchwały.

Wójt Gminy wniósł skargę na powyższe rozstrzygnięcie nadzorcze, domagając się jego uchylenia.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 98 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym do złożenia skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze uprawniona jest gmina lub związek międzygminny, których interes prawny, uprawnienie albo kompetencja zostały naruszone. Podstawą do wniesienia skargi jest uchwała lub zarządzenie organu, który podjął uchwałę lub zarządzenie albo którego dotyczy rozstrzygnięcie nadzorcze. Z przepisu tego wynika, że wniesienie skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze uzależnione jest od podjęcia stosowanego aktu w tym przedmiocie. Uprawnionym do podjęcia takiego aktu jest organ, który wydał uchwałę lub zarządzenie, objęte rozstrzygnięciem nadzorczym albo organ, którego dotyczy rozstrzygnięcie nadzorcze.

W rozpatrywanej sprawie Wójt Gminy wniósł skargę na rozstrzygnięcie nadzorcze, nie przedstawiając stosownego aktu, o którym mowa wart. 98 ust. 3 zd.2 ustawy o samorządzie gminnym. Skarżący wezwany do uzupełnienia tego braku przez złożenie stosownej uchwały Rady Gminy, nadesłał zarządzenie z dnia [...] r. przez siebie wydane stanowiące o wniesieniu skargi na zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze.

Akt ten w świetle art. 98 ust. 3 zd. 2 ustawy o samorządzie gminnym nie może stanowić podstawy do wniesienia skargi na przedmiotowe rozstrzygnięcie nadzorcze. Wójt Gminy nie podejmował, co oczywiste, uchwały objętej zaskarżonym rozstrzygnięciem nadzorczym. Rozstrzygnięcie to nie dotyczy też Wójta Gminy lecz Rady Gminy, która podjęła uchwałę z dnia [...] r. Nr [...] objętą zaskarżonym rozstrzygnięciem nadzorczym.

Stwierdzić zatem należy, że w sprawie niniejszej podstawę do wniesienia skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia [...] r. Nr [...] mogła stanowić uchwała Rady Gminy. Wójt Gminy nie był organem właściwym do wydania zarządzenia o wniesienie skargi do sądu administracyjnego. Jak bowiem wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 27 lutego 1992 r. sygn. akt III AZP 8/91/0SNC 1992/7-8/119) oraz Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 18 czerwca 2001 r. sygn. akt II SA/Wr 279/01/0SS 2001/4/124) organ wykonawczy gminy nie jest właściwym do podjęcia uchwały w sprawie wniesienia skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze kwestionujące uchwałę rady gminy. Powyższe stanowiska, jakkolwiek wyrażone na gruncie ówcześnie obowiązujących przepisów prawnych, zachowały aktualność w obecnie obowiązującym stanie prawnym.

Niezależnie od powyżej wyrażonego stanowiska podnieść należy, iż zarządzenie Wójta Gminy o wniesieniu skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze podjęte zostało po wniesieniu skargi, a także po upływie 30-dniowego terminu do jej wniesienia, określonego wart. 98 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym,

Rozstrzygnięcie nadzorcze doręczone zostało Wójtowi Gminy w dniu 12 maja 2005 r. Skarga na to rozstrzygnięcie wniesiona została w dniu 9 czerwca 2005 r. , a więc w terminie. Natomiast zarządzenie o wniesieniu skargi Wójt Gminy wydał w dniu 23 lipca 2005 r. Niewątpliwe więc jest, iż zarządzenie to podjęte zostało po upływie terminu do wniesienia skargi.

Zachowanie tego terminu warunkuje ocenę, że wymóg określony wart. 98 ust. 3 zd. 2 ustawy o samorządzie gminnym został spełniony ("Samorząd Gminny - Komentarz" A. Szewc, G.Jyż, Z.Pławecki. 2 wydanie 2005 r. Dom Wydawniczy ABC, str. 595).

W świetle powyższych uwag uprawnione jest stanowisko co do niedopuszczalności skargi wobec niespełnienia określonych wart. 98 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym warunków stanowiących podstawę do jej wniesienia.

Z tych względów na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę należało odrzucić.

kg.

Strona 1/1