Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący - sędzia WSA Jacek Czaja po rozpoznaniu w dniu 12 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., znak: [...], w przedmiocie świadczeń z pomocy społecznej - w zakresie zażalenia T. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 10 sierpnia 2016 r., sygn. akt II SA/Lu 599/15, postanawia odrzucić zażalenie.
W skardze złożonej w dniu 24 lipca 2015 r. (data nadania) T. W. zwróciła się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata.
Postanowieniem z dnia 14 stycznia 2016 r. referendarz sądowy ustanowił skarżącej adwokata, którego Okręgowa Rada Adwokacka w Lublinie wyznaczyła w osobie [...] A. S..
Sąd wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2016 r. oddalił skargę złożoną w niniejszej sprawie oraz przyznał wskazanemu pełnomocnikowi wynagrodzenia za udział w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji.
Następnie pełnomocnik skarżącej sporządził opinię o braku podstaw do złożenia skargi kasacyjnej od omawianego wyroku, za co postanowieniem referendarza sądowego z dnia 5 lipca 2016 r. otrzymał należne wynagrodzenie.
W dniu 8 lipca 2016 r. skarżąca zwróciła się o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego.
Postanowieniem z dnia 21 lipca 2016 r. referendarz sądowy umorzył postępowanie z wniosku o przyznanie skarżącej prawa pomocy. Odpis tego postanowienia doręczono skarżącej w dniu 29 lipca 2016 r.
W dniu 1 sierpnia 2016 r. skarżąca wniosła sprzeciw od tego postanowienia, sporządzony przez siebie osobiście.
Sąd postanowieniem z dnia 10 sierpnia 2016 r. umorzył postępowanie z wniosku o przyznanie skarżącej prawa pomocy. Odpis tego orzeczenia doręczono pełnomocnikowi skarżącej w dniu 22 sierpnia 2016 r.
W dniu 20 września 2016 r. skarżąca złożyła zażalenie na postanowienie Sądu z dnia 10 sierpnia 2016 r., zarzucając, że orzeczenie to rażąco narusza przepisy prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie podlega odrzuceniu.
Podkreślić należy, że w postępowaniu w niniejszej sprawie mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.; dalej: "P.p.s.a."), w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie nowelizacji tej ustawy, dokonanej w dniu 15 sierpnia 2015 r. Wynika to z tego, że wszczęcie postępowania sądowego w rozpoznawanej sprawie, które miało miejsce w dniu 24 lipca 2015 r. (data złożenia skargi), nastąpiło przed wejściem w życie wspomnianej nowelizacji (zob. art. 2 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. poz. 658).
Stosownie do art. 260 P.p.s.a. (w brzmieniu poprzednio obowiązującym) w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie przysługuje zażalenie.
Oznacza to, że na postanowienie Sądu z dnia 10 sierpnia 2016 r. umarzające postępowanie z wniosku o przyznanie prawa pomocy, przysługiwało skarżącej zażalenie, które należało wnieść - w myśl art. 194 § 2 P.p.s.a. - w terminie siedmiu dni od doręczenia postanowienia z uzasadnieniem.
Z akt sprawy wynika, że zaskarżone postanowienie Sądu zostało doręczone prawidłowo pełnomocnikowi skarżącej w dniu 22 sierpnia 2016 r. (k. 96). Skarżąca wniosła zaś zażalenie na to postanowienie w dniu 20 września 2016 r. (k. 103).
Zażalenie podlega więc odrzuceniu, jako złożone po terminie, na podstawie art. 197 § 2 w związku z art. 178 P.p.s.a.
Z tych względów Sąd orzekł, jak w postanowieniu.