Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Dudek po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi I. O. i J. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] 2016 r., znak: [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej p o s t a n a w i a odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
I. O. i J.O. wnieśli w dniu 19 maja 2016 r. skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] 2016 r., znak: [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej.
Postanowieniem z dnia 6 lipca 2016 r. wydanym w sprawie o sygnaturze akt II SA/Lu 629/16 tutejszy sąd odrzucił skargę z uwagi na wniesienie jej z uchybieniem terminu oraz zwrócił skarżącym uiszczony wpis od skargi w kwocie 100 zł.
W dniu 12 lipca 2016 r. skarżący wnieśli o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, podnosząc, że w okresie od dnia 9 maja 2016 r. do dnia 22 maja 2016 r. I.O. przebywała na zwolnieniu lekarskim, co uniemożliwiło jej i skarżącemu J. O. dochowanie terminu. Do wniosku skarżący dołączyli kopię druku zwolnienia lekarskiego I. O. oraz kopię zaświadczenia z ZUS o prawie skarżącej do zasiłku chorobowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W świetle art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 817 ze zm, zwanej dalej p.p.s.a.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminowi (art. 87 § 1 p.p.s.a.).
Podstawą przesłanką upoważniająca sąd do przywrócenia stronie terminu do dokonania danej czynności procesowej jest brak winy w uchybieniu terminowi, co strona musi uprawdopodobnić.
Kryterium braku winy polega na dopełnieniu przez stronę obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej, a sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. Obowiązuje tu daleko idący rygoryzm, gdyż o braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie NSA z 2 października 2002 r., V SA 793/02 Monitor Prawniczy 2002 r., nr 23, s. 1059).
W niniejszej sprawie skarżący nie uprawdopodobnili zaistnienia przesłanki braku winy w uchybieniu terminowi do wniesienia skargi. Nie można bowiem za taką uznać samego stwierdzenia dotyczącego złego stanu zdrowia, czy konieczności opieki nad chorym członkiem rodziny (por. postanowienie NSA z dnia 2 października 2007 r. II OZ 872/07, postanowienie SN z dnia 29 stycznia 2002 r" II UZ 90/01, OSNP 2003/24/604). Powołanie się na powyższą okoliczność nie jest równoznaczne z uprawdopodobnieniem, że uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 października 1998 r., II CKN 8/98 LEX nr 50679).
Potwierdzeniem braku winy w uchybieniu terminu nie jest sam fakt przebywania strony na zwolnieniu lekarskim, gdyż zwolnienie samo przez się nie wyklucza możliwości dokonania czynności procesowej przez stronę (wyrok NSA z dnia 4 listopada 1998 r. III SA 1243/97, niepubl.).