Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata A. K. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi L. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie stypendium sportowego p o s t a n a w i a odmówić przyznania kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Adwokat A. K. wyznaczona przez Okręgową Radę Adwokacką w L. pełnomocnikiem z urzędu skarżącego wniosła w związku z przedłożeniem opinii o braku podstaw do sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Wniosek zawiera oświadczenie z treści, którego wynika, że opłaty za udzieloną pomoc prawną nie zostały uiszczone w całości ani w części. Do wniosku powyższego dołączono potwierdzenie nadania korespondencji na adres skarżącego. Wniosek zawiera również oświadczenie, że skarżący poinformowany został o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Referendarz sądowy stwierdził, że:
Z akt sądowych niniejszej sprawy wynika, że wnioskodawczyni występując w charakterze pełnomocnika skarżącego na rozprawie w dniu 5 maja 2011 r. popierając skargę wniosła o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji oraz decyzji utrzymanej nią w mocy jako wydanych bez podstawy prawnej (k. 38). Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wydanym w sprawie niniejszej w dniu 19 maja 2011 r. wyrokiem stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz decyzji utrzymanej nią w mocy (k. 40). Z uzasadnienia tego wyroku wynika, że Sąd podzielił w całości stanowisko pełnomocnika skarżącego, iż zaskarżona decyzja jak i decyzja utrzymana nią w mocy wydane zostały bez podstawy prawnej (k. 44, 45).
Stosownie do unormowania art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a.", wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Aktem normatywnym określającym zasady przyznawania wynagrodzenia za czynności podejmowane przez adwokata jest rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) zwane dalej "rozporządzeniem".
Stosownie do unormowania § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej zostało przeciwstawione sporządzeniu i wniesieniu skargi kasacyjnej. Oznacza to, że o opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej można mówić wówczas, jeżeli realnie występuje kwestia wniesienia albo niewniesienia skargi kasacyjnej, a adwokat zgodnie z najlepszą wiedzą dochodzi do wniosku, iż nie ma podstaw do kwestionowania orzeczenia Sądu pierwszej instancji, a więc nie ma podstaw do sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej (por. postanowienia NSA z dnia 23 marca 2011 r., sygn. akt II OZ 106/11 - Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych). W sprawie niniejszej nic nie wskazuje, ażeby istniała realnie, wymagająca rozstrzygnięcia kwestia, czy sporządzić i wnieść skargę kasacyjną albo czy odstąpić od wnoszenia skargi kasacyjnej. Uwzględnienie skargi strony samo przez się nie może wprawdzie wykluczać potrzeby dokonania oceny co do istnienia podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej albo ich braku, jednak w te sprawie ze względu na to, że Sąd w całości uwzględnił wniosek pełnomocnika skarżącego o stwierdzenie nieważności zaskarżone decyzji i decyzji utrzymanej nią w mocy oraz podzielił jego oceną, iż obie te decyzje wydane zostały bez podstawy prawnej nie wystąpiły okoliczności, które mogłyby wskazywać, że istniała realna kwestia wymagająca dokonania oceny (por. postanowienia NSA z dnia 23 marca 2011 r., sygn. akt II OZ 106/11 - Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych).
Artykuł 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (tekst jednolity: Dz.U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1058 ze zm.) stanowi, że koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ponosi Skarb Państwa. Tak więc wynagrodzenie, o którym mowa w art. 250 p.p.s.a. dotyczy tylko pomocy "udzielonej" (por. postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 24 maja 2005 r., sygn. akt I KZP 15/2005, OSNKW 2005/7-8/60) przy czym musi to być pomoc faktycznie, realnie udzielona (por. postanowienie NSA z dnia 22 grudnia 2004 r., sygn. akt OZ 720/04, ONSAiWSA 2005/5/93; postanowienie NSA z dnia 18 października 2007 r., sygn. akt II FZ 513/07 - Legalis). Skoro zaś w sprawie niniejszej nie istniała realnie kwestia wymagająca dokonania oceny tego, czy sporządzić i wnieść skargę kasacyjną albo czy odstąpić od wnoszenia skargi kasacyjnej nie można mówić o faktycznym udzieleniu skarżącemu pomocy prawnej. Tym samym nie można przyjąć aby wnioskodawczyni zasługiwała na przyznanie wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej oraz zwrot wydatków z tym związanych.
Mając na względzie powyższe należało orzec jak w sentencji postanowienia.