Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący - sędzia NSA Witold Falczyński po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Ł. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie stypendium sportowego w zakresie wniosku o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi oraz wniosku o przyznanie prawa pomocy postanawia 1) przywrócić termin do uiszczenia wpisu od skargi; 2) przyznać Ł. G. prawo pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie [...], o wyznaczenie którego zwrócić się do Okręgowej Rady Adwokackiej .
Pismem z dnia 25 stycznia 2011 r. Ł. G. wezwany został do uiszczenia wpisu w kwocie 200 zł od skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie stypendium sportowego w terminie 7 dni od doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi.
Wezwanie doręczono skarżącemu w dniu 2 lutego 2011 r.
Skarżący nie uiścił wpisu od skargi w wyznaczonym terminie.
W dniu 17 lutego 2011 r. Ł. G. złożył w tutejszym Sądzie pismo, z którego treści wynikało, iż domagał się przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi oraz przyznania mu prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. Do wniosku dołączył wypełniony formularz PPF.
W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi skarżący podniósł, iż jest osobą głuchoniemą, uczącą się w Warszawie i mieszkającą na co dzień w tamtejszej bursie szkolnej, przyjeżdżającą do rodzinnego domu raz na dwa tygodnie. Wskazał, iż wezwanie o uiszczenie wpisu odebrał pod jego nieobecność dorosły domownik - bratowa, która, z racji tego, że jest głuchoniemy, nie mogła skontaktować się z nim telefonicznie. Podniósł ponadto, iż o treści wezwania dowiedział się, gdy przyjechał ze szkoły do domu w dniu 16 lutego 2011 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do u art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócić termin. Wniosek o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.).
W niniejszej sprawie przyczyna uchybienia terminu ustała w dniu 16 lutego 2011 r., kiedy to skarżący zapoznał się z treścią wezwania do uiszczenia wpisu od skargi.
Zatem wskazany w art. 87 § 1 p.p.s.a. siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia tej skargi został zachowany.
Z uwagi na okoliczności podnoszone we wniosku, zwłaszcza niepełnosprawność skarżącego oraz fakt, iż uczy się on poza miejscem zamieszkania, uznać należy, iż uchybienie terminowi nastąpiło bez jego winy.
Powyższe uzasadnia przywrócenie skarżącemu terminu do uiszczenia wpisu na zasadzie art. 86 § 1 p.p.s.a.
Jednocześnie sąd uznał za zasadny wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym.
W myśl art. 245 § 1-3 p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy może nastąpić w zakresie całkowitym albo częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata lub radcy prawnego, natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje albo zwolnienie tylko od kosztów sądowych (całkowite lub częściowe) albo tylko ustanowienie adwokata lub radcy prawnego. Przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym następuje, gdy strona wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, natomiast przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym następuje, gdy strona wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 p.p.s.a.).
W ocenie Sądu skarżący wykazał, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Z wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika bowiem, iż trzyosobowa rodzina skarżącego utrzymuje się wyłącznie z niewysokich świadczeń emerytalno -rentowych. Rodzina skarżącego nie posiada żadnego majątku, poza domem o wielkości 50 m2 oraz gruntami rolnymi o powierzchni około 3 ha. Comiesięczne dochody skarżącego pochłaniają w całości wydatki związane z zakupem żywności, opłatą za bursę i dojazdami do szkoły. Skarżący jest ponadto osobą niepełnosprawną - głuchoniemą.
Z tych względów i na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Sąd orzekł, jak w postanowieniu.