Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. G. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi M. G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy p o s t a n a w i a przyznać M. G. prawo pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata, o wyznaczenie którego zwrócić się do Okręgowej Rady Adwokackiej w L.
Strona skarżąca, w zakreślonym w wezwaniu terminie (data stempla pocztowego), na urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy druk PPF wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Wniosek uzasadniła tym, że utrzymuje się z renty inwalidzkiej w kwocie [...] złotych brutto, z której na zakup leków miesięcznie wydaje kwotę od [...] złotych do [...] złotych zaś na utrzymanie domu kwotę od [...] złotych do [...] złotych miesięcznie. Strona skarżąca jest właścicielką domu o powierzchni [...] m2 i gospodarstwa rolnego o powierzchni [...] ha, które przekazała w dzierżawę w zamian za opłacanie podatku rolnego.
Referendarz sądowy stwierdził, że:
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej "p.p.s.a.") przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania zaś w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Prawo pomocy w zakresie całkowym przyznawane powinno być jedynie osobom rzeczywiście ubogim, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia (por. postanowienie NSA z dnia 18 marca 2011 r., sygn. akt I OZ 162/11 - Lex nr 786724) bądź osobom posiadającym dochody, które nie są w stanie pokryć wydatków związanych z najistotniejszymi potrzebami życiowym (por. postanowienie WSA w Lublinie z dnia 14 lipca 2010 r., sygn. akt I SA/Lu 152/10 - Lex nr 784353). W ocenie referendarza sądowego z ostatnią w wymienionych sytuacji mamy doczynienia w sprawie niniejszej. Skoro bowiem tylko tytułem wydatków na leki i na utrzymanie mieszkania strona skarżąca wydaje miesięcznie kwotę od [...] złotych do [...] złotych, przy miesięcznym dochodzie w kwocie [...] złotych nie mnożna przyjąć aby mogła ona ponieść wydatki związane z miesięcznymi kosztami wyżywienia. Zatem przyjąć należy, że dochód strony skarżącej nie pokrywa wydatków związanych z najistotniejszymi potrzebami życiowymi.
Wobec powyższego, referendarz sądowy działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. i art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. orzekł jak na wstępie postanowienia.