Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Kurta H. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zwrotu należności z funduszu alimentacyjnego p o s t a n a w i a zwrócić ze Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na rzecz K. H. G. kwotę 100,00 (sto) złotych tytułem nienależnie uiszczonej opłaty kancelaryjnej od wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
W dniu 28 grudnia 2010 r. tutejszy Sąd wyrokiem oddalił skargę K. H.G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zwrotu należności z funduszu alimentacyjnego.
W dniu 4 stycznia 2011 r. pełnomocnik skarżącego złożył wniosek o doręczenie powyższego wyroku wraz z uzasadnieniem, uiszczając jednocześnie kwotę 100 zł tytułem opłaty kancelaryjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 234 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu administracyjnym (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej: p.p.s.a., opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem, doręczonego na skutek żądania zgłoszonego w terminie siedmiodniowym od ogłoszenia orzeczenia, pobiera się przy zgłoszeniu wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia i jego doręczenie. Bezspornym zatem jest, iż wniosek o sporządzenie uzasadnienia podlega opłacie wynoszącej 100 zł. Obowiązek ten nie jest jednak bezwzględny, gdyż nie dotyczy wszystkich skarżących. Mianowicie zgodnie z art. 239 pkt 1 lit. a p.p.s.s., strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych. Koszty sądowe obejmują opłaty sądowe (art. 211 p.p.s.a.) którymi są wpis i opłata kancelaryjna (art. 212 p.p.s.a.).
W przedmiotowej sprawie skarżący pomimo objęcie jego skargi ustawowym zwolnieniem uiścił opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem w wysokości 100 zł.
W tej sytuacji, prawną konsekwencją takiego stwierdzenia jest obowiązek zwrócenia wskazanej kwoty na podstawie przepisu art. 225 p.p.s.a. Zwrot opłaty nastąpi po potrąceniu przez księgowość Sądu kosztów zwrotu opłaty.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji postanowienia.