Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Erwin Srebrny po rozpoznaniu w dniu 3 czerwca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T.W. w przedmiocie wymierzenia Wójtowi Gminy grzywny za niewykonanie orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie wydanego w dniu 15 lutego 2001 r. w sprawie II SA/Lu 864/00 dotyczącego zasiłku celowego - w zakresie wniosku adwokata [...] o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu tytułem wynagrodzenia za udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie o sygn. akt I OSK 281/08; postanawia: przyznać adwokatowi [...] wynagrodzenie w kwocie 219,60 zł (dwieście dziewiętnaście złotych 60/100, w tym podatek od towarów i usług w wysokości 39,60 zł) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu za udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, które wypłacić z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie.
Postanowieniem z dnia 27 września 2007 r. /k. 24/ przyznano skarżącej T.W. prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata, którego wyznaczyć miała Okręgowa Rada Adwokacka (ORA) w Lublinie. W wykonaniu powyższego postanowienia ORA zawiadomiła tut. sąd, że w sprawie niniejszej pełnomocnikiem strony został wyznaczony adwokat [...], któremu strona udzieliła stosownego pełnomocnictwa. W dniu 16 marca 2009 r. w protokole rozprawy przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie o sygn. akt I OSK 281/08 wyznaczony przez Okręgową Radę Adwokacką w Warszawie w miejsce adwokata [...] adwokat [...], któremu strona udzieliła pełnomocnictwa do prowadzenia sprawy przez Naczelnym Sądem Administracyjnym zawarł wniosek o zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, które nie zostały opłacone w części ani w całości.
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie stwierdził, co następuje:
W myśl art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm./ zwanej dalej "ppsa" wyznaczony adwokat [...] otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów [...] w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Stosownie do przepisu § 18 ust. 1 pkt. 2 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) stawki minimalne w postępowaniu przed sądami administracyjnymi obejmują także stawkę za udział w rozprawie przez Naczelnym Sądem Administracyjnym. Stawka ta według tego przepisu, wynosi 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1 (stawka minimalna w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w sprawach, w których przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna wynosi 240 zł.), a jeżeli nie prowadził sprawy w drugiej instancji ten sam adwokat, nie sporządził i nie wniósł kasacji - 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. Podkreślić należy, iż sprawa o wymierzenie grzywny na podstawie art. 55 § 1 lub 154 § 1 ppsa, jest "inną sprawą", za prowadzenie której należy się adwokatowi stała kwota, a nie sprawą, której przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna, za które przysługuje zmienne wynagrodzenie.
W związku z tym, wynagrodzenie netto adwokata (stawka minimalna), który nie prowadził tej sprawy w drugiej instancji, nie sporządził i nie wniósł kasacji wynosi 180 zł. Wynagrodzenie to winno być powiększone o stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 22 %, zgodnie z § 2 ust. 3 powołanego rozporządzenia w sprawie opłat za czynności adwokackie /.../ w zw. z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.
o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr. 54, poz. 535 ze zm.) Stąd kwota należna pełnomocnikowi z tytułu wynagrodzenia wynosi 219,60 zł /180 zł + 39,60 zł podatku od towarów i usług/.
Biorąc więc powyższe pod uwagę działając, na podstawie art. 258 § 2 pkt. 8 ppsa należało orzec jak w sentencji.
Art. 210.
§ 1.