Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
W myśl art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej "p.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.).
Stosownie zaś do art. 88 p.p.s.a. spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.
Wniosek J. W. z dnia 27 czerwca 2013 r. o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej podlega odrzuceniu na podstawie powołanego wyżej art. 88 p.p.s.a., albowiem został on złożony z uchybieniem terminu określonego w art. 87 § 1 p.p.s.a.
W przedmiotowym wniosku skarżący - analogicznie jak we wcześniejszym jego wniosku w tym samym przedmiocie z dnia 17 czerwca 2013 r. - jako przyczynę uchybienia terminu do złożenia skargi kasacyjnej od postanowienia z dnia 18 grudnia 2012 r. wskazał fakt, iż ustanowieni dla niego w ramach prawa pomocy pełnomocnicy odmówili mu "prawa do skutecznego środka odwoławczego". Z akt sprawy istotnie wynika, że zarówno pierwszy z ustanowionych dla skarżącego pełnomocników - adwokat A. S., jak i ustanowiony później na jego miejsce adwokat M. C., nie znajdując podstaw do zaskarżenia do Naczelnego Sadu Administracyjnego postanowienia Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Lublinie z dnia 18 grudnia 2012 r., sporządzili opinie o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, których odpisy doręczyli następnie skarżącemu. Skarżący zapoznał się z treścią opinii drugiego z przyznanych mu pełnomocników w dniu 8 kwietnia 2013 r., a okoliczność tę potwierdza treść pisma skarżącego z dnia 12 kwietnia 2013 r., stanowiącego "zażalenie na działalność adwokata M. C." (k. 118 akt sądowych). Zatem już w dniu 8 kwietnia 2013 r. skarżący dowiedział się, że również drugi z przyznanych mu z urzędu pełnomocników odmawia sporządzenia skargi kasacyjnej od postanowienia z dnia 18 grudnia 2012 r. i już od tej daty - jeśli nie zgadzał się z opinią obu dotychczasowych pełnomocników - mógł podjąć czynności w celu samodzielnego ustanowienia pełnomocnika, który podejmie się sporządzenia skargi kasacyjnej od ww. orzeczenia. Innymi słowy, przyczyna uchybienia terminu do wniesienia w niniejszej sprawie skargi kasacyjnej, na którą ponownie powołuje się skarżący, ustała w dniu 8 kwietnia 2013 r. W konsekwencji siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie tego terminu upłynął w dniu 15 kwietnia 2013 r.
Tymczasem skarżący przedmiotowy wniosek złożył w dniu 27 czerwca 2013 r., a zatem z uchybieniem terminu do dokonania tej czynności, określonego w art. 87 § 1 p.p.s.a. W tej sytuacji wniosek ten - tak samo jak poprzedni, analogiczny wniosek skarżącego z dnia 17 czerwca 2013 r. - podlega odrzuceniu na podstawie art. 88 p.p.s.a.
Z uwagi na to, że wniosek skarżącego - jako spóźniony - nie mógł być merytorycznie rozpoznany, Sąd odstąpił od wezwania skarżącego do uzupełnienia braku formalnego tego wniosku poprzez złożenie sporządzonej przez adwokata lub radcę prawnego skargi kasacyjnej od postanowienia z dnia 18 grudnia 2012 r., z uwagi na bezcelowość tej czynności.
Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.