Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...], w przedmiocie przywrócenia stosunków wodnych na gruncie - w zakresie wniosku A. K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
A. K. w dniu 16 lipca 2013 r. wniósł do Sądu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Wójta Gminy z dnia [...] r., nr [...], nakazującą A. K. odtworzenie bruzdy spływowej na działce nr ewid. 224/1, w miejscowości J., w sposób umożliwiający odpływ powierzchniowej wody opadowej z gruntów działki nr ewid. 94/3.
W dniu 24 października 2013 r. skarżący złożył wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Postanowieniem z dnia 6 listopada 2013 r. Sąd wstrzymał wykonanie zaskarżonej decyzji.
Zażalenie na to postanowienie złożył J. Ś.zarzucając, że w niniejszej sprawie nie zachodzą okoliczności uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, gdyż nie ma możliwości, by wykonanie tej decyzji spowodowało szkodę na gruntach sąsiednich. J. Ś. wskazał, iż to niewykonanie zaskarżonej decyzji spowodować może w przyszłości po raz kolejny zalanie okolicznych nieruchomości, a tym samym szkodę wyrządzoną ich właścicielom. Zdaniem uczestnika postępowania, niesłusznym jest uznanie, że skarżący w sposób dostateczny wykazał, iż wykonanie nałożonego na niego obowiązku może doprowadzić do niekontrolowanego przepływu wód powierzchniowych i opadowych, powodując zniszczenie w obrębie gruntów skarżącego, a zatem uniemożliwienie użytkowania rolniczego części tych gruntów. J. Ś. podkreślił, że rozstrzygnięcie zaskarżonej decyzji dotyczące obowiązku odtworzenia przez skarżącego bruzdy spływowej zostały oparte na opinii biegłego, której wiarę dały organy obu instancji i która to opinia przeczy sugestiom skarżącego.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 17 stycznia 2014 r., II OZ 1247/13, uchylił postanowienie WSA w Lublinie z dnia 6 listopada 2013 r. i przekazał sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania, wskazując na konieczność należytego rozważenia kwestii podniesionych w zażaleniu.
Ponownie rozpoznając sprawę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
W myśl art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu. Sąd może jednak na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu, a także wszystkich innych aktów podjętych w postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 P.p.s.a.).
Instytucja wstrzymania wykonania aktu organu administracyjnego zapewnia stronie ochronę jej praw, a zatem to na niej spoczywa obowiązek wykazania, że wykonanie przez organ aktu może spowodować znaczną szkodę lub trudne do odwrócenia skutki. Uzasadnienie wniosku powinno się odnosić do konkretnych okoliczności świadczących, że wstrzymywanie wykonania aktu wydanego w granicach sprawy jest zasadne.
W doktrynie i w orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że przesłankę wyrządzenia znacznej szkody należy interpretować jako szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie miałaby znaczenia dla skarżącego, lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu. Trudne do odwrócenia skutki oznaczają zaś takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. M. Jagielska, A. Wiktorowska, P. Wajda (w:) Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, red. R. Hauser, M. Wierzbowski, Warszawa 2013, s. 364 i nast. wraz z powołanym tam orzecznictwem).