Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Dudek po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2004 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. K. C. na postanowienie Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy odmawiającej przyznania uprawnień w zakresie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi p o s t a n a w i a wniosek oddalić
Zaskarżony akt, zawierający pouczenie co do terminu i sposobu wniesienia skargi, doręczony został stronie skarżącej w dniu 30 sierpnia 2004r.
Skarga na ten akt wniesiona została w dniu 30 września 2004r., a więc z uchybieniem 30-dniowego terminu określonego w art. 53 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
We wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, w niej zawartym, pełnomocnik skarżącej wyjaśnił, iż zaskarżone postanowienie zostało odebrane przez córkę, która pozostawała w błędnym przeświadczeniu co do możliwości wniesienia skargi. Ze względu na brak czasu K. G. (pełnomocnik) nie zapoznała się z treścią doręczonego postanowienia. Uczyniła to dopiero po powrocie z urlopu i wtedy zorientowała się, że na doręczone postanowienie przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Brak czasu wynikał z konieczności sprawowania opieki nad matką oraz absorbującymi dojazdami do pracy.
Wniosek o przywrócenie terminu nie jest zasadny.
W piśmie z wnioskiem o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 §2 cyt. ustawy).
Okoliczności przytoczone przez stronę skarżącą, aczkolwiek prawdopodobne, nie mogą być uznane za niezawinione w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Dla oceny bowiem istnienia lub braku winy w uchybieniu terminu przyjąć należy obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy (tak Sąd Najwyższy w postanowieniu z 14.1.1972 r., sygn. akt II CRN 448/71, opubl. OSP z 1972 r., Nr 7-8, poz., 144). Zatem brak winy może uzasadniać jedynie szczególna okoliczność o charakterze obiektywnym, która nawet przy wykazaniu należytej staranności uniemożliwiła dokonanie określonej czynności procesowej.
Z tych względów i na podstawie art. 86 §1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi należało oddalić.