Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 04 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. J. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi K. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie usług opiekuńczych p o s t a n a w i a przyznać K. J. prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w L.
Strona skarżąca K. J. na urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy symbol PPF wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata.
Referendarz sądowy stwierdził, że:
Wniosek o przyznanie prawa pomocy zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a.", przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Na obecnym etapie niniejszego postępowania jego koszty sprowadzają się do wydatków związanych z ustanowieniem adwokata celem sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej albo sporządzenia opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Stawka minimalnego wynagrodzenia adwokata ustanowionego w sprawie niniejszej dla sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do jej wniesienia wynosi 180 złotych netto (§ 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu - Dz.U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) - 219,60 złotych brutto (§2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w zw. z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).
Z oświadczenia strony skarżącej złożonego na urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy oraz oświadczenia z dnia 11 lutego 2008 r. złożonego w toku postępowania sądowoadministracyjnego (k. 15 - 16) wynika, że samodzielnie prowadzi ona gospodarstwo domowe, jest osobą starszą ([...] lat), niepełnosprawną, korzystającą z odpłatnej opieki innych osób, utrzymującą się z emerytury w kwocie [...] złotych. Miesięczne koszty utrzymania strony skarżącej wynoszą [...] złotych (k. 15). Różnicę pomiędzy dochodami a wydatkami strona skarżąca pokrywa z niesprecyzowanych co do wysokości oszczędności, które - jak oświadczyła - obecnie się kończą.
W ocenie referendarza sądowego strona skarżąca wykazała, że nie jest w stanie bez uszczerbku utrzymania koniecznego ponieść kosztów minimalnego wynagrodzenia adwokata ustanowionego dla sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej albo dla sporządzenia opinii o braku podstaw do jej wniesienia. Dochód strony skarżącej nie pokrywa wydatków związanych z kosztami utrzymania. Różnicę pomiędzy dochodem a wydatkami strona skarżąca pokrywa ze zgromadzonych oszczędności. W tym stanie faktycznym zobowiązanie strony skarżącej do ponoszenia kosztów ustanowienia adwokata dla sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej albo sporządzenia opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej pogłębiłoby brak możliwości pokrycia przez stronę kosztów utrzymania koniecznego. Oceniając wpływ zgromadzonych oszczędności na możliwość ponoszenia przez stronę skarżącą kosztów ustanowienia adwokata referendarz sądowy wziął pod uwagę stan zdrowia i wiek strony skarżącej, które decydują o tym, że nie ma ona możliwości podjęcia dodatkowego zajęcia celem uzyskania środków finansowych. Tym samym zgromadzone oszczędności stanowią jedyne źródło finansowania przekraczających wysokość dochodów kosztów utrzymania koniecznego, których struktura jednoznacznie wskazuje na to, że nie obejmują one wydatków niebędących zbędnymi dla jej utrzymania. Z tych powodów referendarz sądowy uwzględnił w całości wniosek strony skarżącej o przyznanie prawa pomocy.
Wobec powyższego, referendarz sądowy działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. i art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.