Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący - sędzia WSA Jacek Czaja po rozpoznaniu w dniu 12 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] 2015 r., znak: [...], w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie usług opiekuńczych - w zakresie zażalenia Z. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 10 sierpnia 2016 r., sygn. akt II SA/Lu 728/15, postanawia odrzucić zażalenie.
W skardze złożonej w dniu 15 września 2015 r. (data nadania) Z. W. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata.
Postanowieniem z dnia 29 października 2015 r. referendarz sądowy ustanowił skarżącemu adwokata, którego Okręgowa Rada Adwokacka w L. wyznaczyła w osobie adwokat A. S..
Sąd wyrokiem z dnia 8 marca 2016 r. oddalił skargę złożoną w niniejszej sprawie oraz przyznał wskazanemu pełnomocnikowi wynagrodzenia za udział w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji.
Następnie pełnomocnik skarżącego sporządził opinię o braku podstaw do złożenia skargi kasacyjnej od omawianego wyroku, za co postanowieniem referendarza sądowego z dnia 6 czerwca 2016 r. otrzymał należne wynagrodzenie.
W dniu 8 lipca 2016 r. skarżący zwrócił się o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego.
Postanowieniem z dnia 12 lipca 2016 r. referendarz sądowy umorzył postępowanie z wniosku o przyznanie skarżącemu prawa pomocy. Odpis tego postanowienia doręczono profesjonalnemu pełnomocnikowi skarżącego w dniu 25 lipca 2016 r.
W dniu 1 sierpnia 2016 r. skarżący wniósł sprzeciw od tego postanowienia, sporządzony przez siebie osobiście.
Po rozpoznaniu tego środka zaskarżenia Sąd postanowieniem z dnia 10 sierpnia 2016 r. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. Odpis tego orzeczenia doręczono pełnomocnikowi skarżącego w dniu 24 sierpnia 2016 r.
W dniu 20 września 2016 r. skarżący złożył zażalenie na postanowienie Sądu z dnia 10 sierpnia 2016 r., zarzucając, że orzeczenie to rażąco narusza przepisy prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie podlega odrzuceniu.
Przede wszystkim podkreślić należy, że w postępowaniu w niniejszej sprawie mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.; dalej: "P.p.s.a."), w brzmieniu obowiązującym po wejściu w życie nowelizacji tej ustawy, dokonanej w dniu 15 sierpnia 2015 r. Wynika to z tego, że wszczęcie postępowania sądowego w rozpoznawanej sprawie, które miało miejsce w dniu 15 września 2015 r. (data złożenia skargi), nastąpiło po wejściu w życie wspomnianej nowelizacji (zob. art. 2 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. poz. 658).
Stosownie do art. 260 P.p.s.a. (w brzmieniu obecnie obowiązującym) rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień referendarza sądowego, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy (§ 1.); w sprawach, o których mowa wyżej, wniesienie sprzeciwu od zarządzenia lub postanowienia referendarza sądowego wstrzymuje jego wykonalność, zaś sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu (§ 2).
Oznacza to, że odmiennie, aniżeli miało to miejsce pod rządami przepisów poprzednio obowiązujących, na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego, wydane po wniesieniu sprzeciwu od orzeczenia referendarza sądowego, nie przysługuje zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Zażalenie wniesione przez skarżącego podlega więc odrzuceniu na podstawie art. 197 § 2 w związku z art. 178 P.p.s.a.
Z tych względów Sąd orzekł, jak w postanowieniu.