Sprawa ze skargi T. W. na niewykonanie orzeczenia NSA w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie w sprawie II SAB/Lu 52/02 przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie wymierzenia organowi grzywny
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Leszczyński, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec,, Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Agnieszka Wąsikowska, po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2007 r. na rozprawie sprawy ze skargi T. W. na niewykonanie orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 30 kwietnia 2003 r. w sprawie II SAB/Lu 52/02 przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie wymierzenia organowi grzywny p o s t a n a w i a I. odrzucić skargę; II. przyznać [...] D. S.-N. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa 80/100) złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w tym 52,80 (pięćdziesiąt dwa 80/100) złotych podatku VAT.

Uzasadnienie strona 1/2

T. W. w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wniosła o wymierzenia Wójtowi Gminy grzywny z tytułu niewykonania wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 30 kwietnia 2003 r., wydanego w sprawie II SAB/Lu 52/02, dotyczącej zasiłku okresowego. Skarga ta została złożona w Urzędzie Gminy w dniu 3 września 2007 r., zaś w dniu 4 września 2007 r. przekazana została do Ośrodka Pomocy Społecznej. Do skargi T. W. dołączyła wezwanie do wykonania powyższego orzeczenia złożone przez nią do organu w dniu 4 września 2007 r. (datowane na 5 stycznia 2005 r.).

W odpowiedzi na skargę Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej, działający z upoważnienia Wójta Gminy, wniósł o jej oddalenie jako bezzasadnej. Organ wyjaśnił, że wskazanym wyrokiem Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie zobowiązał Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej do wydania orzeczenia w przedmiocie wniosku o przyznanie zasiłku okresowego, w terminie miesiąca od otrzymania wyroku z uzasadnieniem.

Organ administracji podkreślił, iż sprawa wymierzenia grzywny Kierownikowi Ośrodka Pomocy Społecznej za niewykonanie powyższego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego była już rozpatrywana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie i zakończona postanowieniami: z dnia 29 sierpnia 2005 r., sygn. akt II SA/Lu 561/05 oraz z dnia 13 grudnia 2005 r., sygn. akt II SA/Lu 672/05.

Organ wyjaśnił również, iż po doręczeniu powyższego wyroku Sądu wydał szereg decyzji dotyczących wniosków T. W. o przyznanie świadczeń z pomocy społecznej, to jest m.in. decyzję z dnia 11 sierpnia 2003 r., nr 8123/864/10/03 o przyznaniu zasiłku okresowego w kwocie 102,02 zł miesięcznie od 1 czerwca 2003 r. do 30 września 2003 r. z przeznaczeniem na zaspokojenie najbardziej pilnych potrzeb bytowych rodziny, a w szczególności na leczenie oraz decyzję z dnia 10 października 2003 r., nr 8123/1294/10-1/03 o przyznaniu zasiłku okresowego w kwocie 300 zł miesięcznie od 1 października 2003 r. do 31 grudnia 2003 r.

W piśmie procesowym z dnia 20 listopada 2007 r. T. W., odnosząc się do odpowiedzi organu administracji na skargę, podtrzymała zarzuty skargi. Skarżąca podniosła, że wymienione w odpowiedzi na skargę postanowienie z dnia 29 sierpnia 2005 r., sygn. akt II SA/Lu 561/05 zapadło na gruncie innej sprawy, zaś postanowienie z dnia 13 grudnia 2005 r., sygn. akt II SA/Lu 672/05 było niezgodne z prawem. Do pisma strona skarżąca dołączyła kserokopię wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 4 lipca 2006 r., sygn. akt II SA/Lu 467/06, wskazując, iż nie ma przepisu określającego termin do złożenia wniosku o wymierzenie grzywny po złożeniu wezwania.

Skarżąca podkreśliła, iż żadna z wymienionych w odpowiedzi na skargę decyzji nie dotyczyła przyznania świadczenia od miesiąca marca 1999 r. i nie została wydana na podstawie wniosku z 1999 r. Zdaniem T. W. w każdym roku należał się zasiłek okresowy na leczenie.

W dniu 13 grudnia 2007 r. na rozprawie ustanowiony z urzędu pełnomocnik skarżącej - radca prawny D. S.-N. popierając skargę wniosła o zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu, oświadczając, iż koszty te nie zostały opłacone w całości ani w części.

Strona 1/2