Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Witold Falczyński po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. S. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego w zakresie wniosku M. S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia postanawia oddalić wniosek.
Decyzją z dnia [...] r., znak: [...], Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego , działając w oparciu o treść art. 68 pkt 1, 2 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. 156, poz. 1118 ze zm.), nakazał Z. R., M. S., Z. C. i Firmy "A" wyłączyć z użytkowania budynek mieszkalny wielorodzinny usytuowany w L. przy ul. K. , przy czym, ze względu na ochronę życia i zdrowia ludzkiego, organ nadał decyzji rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 108 k.p.a.
W dniu 13 sierpnia 2010 r. wszczęto egzekucję administracyjną obowiązku nałożonego w przedmiotowej decyzji.
W dniu 24 sierpnia 2010 r. M. S. wniósł zarzuty w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego.
Postanowieniem z dnia [...] r., nr [...], Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego uznał zarzuty za bezzasadne.
W dniu 29 listopada 2010 r., po rozpatrzeniu zażalenia M. S., Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r.
W dniu 7 stycznia 2011 r. M. S. złożył skargę na powyższe postanowienie, wnosząc o wstrzymanie jego wykonania.
W uzasadnieniu wniosku o wstrzymanie wykonania postanowienia wskazał, iż w przedmiotowym budynku mieszka jedna rodzina, która może zostać wyeksmitowana wyłącznie przez komornika, a nie przez właścicieli budynku, a ponadto, z uwagi na to, iż rodzina ta przebywa w budynku, niewykonalne jest zamknięcie klatek schodowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Wniosek skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia nie jest zasadny.
W myśl art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej jako p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu. Sąd może jednak na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.).
Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu organu administracyjnego zapewnia stronie tymczasową ochronę jej praw, a zatem to na niej spoczywa obowiązek wykazania, że wykonanie przez organ decyzji lub innego aktu czy czynności może spowodować znaczną szkodę lub trudne do odwrócenia skutki. Uzasadnienie wniosku powinno się odnosić do konkretnych okoliczności świadczących, że w odniesieniu do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu jest zasadne.
We wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia skarżący M. S. nie uprawdopodobnił, iż wykonanie postanowienia wywoła niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w rozumieniu art. 61 § 3 p.p.s.a.
Wręcz przeciwnie, z istoty decyzji organu nadzoru budowlanego dnia 20 marca 2008 r., która jest przedmiotem postępowania egzekucyjnego w niniejszej sprawie, wynika bezspornie, iż jej wykonanie ma zapobiec niebezpieczeństwu wyrządzenia znacznej szkody.
Analiza materiału zamieszczonego w aktach administracyjnych sprawy prowadzi do wniosku, iż stan techniczny budynku objętego niniejszym postępowaniem jest na tyle zły, iż jego użytkowanie stwarza niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia jego mieszkańców. Zatem to wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia organu nadzoru budowlanego drugiej instancji stwarzałoby niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Zaznaczyć przy tym należy, iż Sąd, rozstrzygając w przedmiocie wniosku o wstrzymanie wykonania aktu, nie jest uprawniony do badania jego merytorycznej zasadności.
Postępowanie w przedmiocie wstrzymania wykonania aktu stanowi bowiem postępowanie o charakterze wpadkowym, które jest prowadzone w ściśle określonych granicach wyznaczonych treścią art. 61 § 3 p.p.s.a. Na etapie rozpoznania wniosku o wstrzymanie wykonania, Sąd nie ma zatem możliwości dokonania oceny zgodności z prawem aktów wydanych w toku postępowania administracyjnego, a zatem niedopuszczalne jest wywodzenie konieczności uwzględnienia wniosku z przekonania o wadliwości danego rozstrzygnięcia.
Z powyższych względów Sąd odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a.