Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata J. P. o przyznanie kosztów pomocy prawnej świadczonej z urzędu w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego p o s t a n a w i a przyznać adwokatowi J. P. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 221,40 (dwieście dwadzieścia jeden 40/100) złotych, w tym tytułem należnego podatku od towarów i usług kwotę 41,40 (czterdzieści jeden 40/100) złotych tytułem wynagrodzenie za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej.
Adwokat J. P. wyznaczony pełnomocnikiem z urzędu skarżącej wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu w kwocie 1.107,00 złotych w tym 207 złotych należnego podatku od towarów i usług. W ocenie wnioskodawcy przedmiotem zaskarżenia w sprawie niniejszej jest należność pieniężna w wysokości 5.040,00 złotych, zatem stawka minimalna wynosi 1.200,00 złotych z czego 75% stanowi kwotę 900 złotych, która powiększona powinna być o należny podatek od towarów i usług. Wniosek zawiera oświadczenie z treści, którego wynika, że opłaty nie zostały uiszczone w całości bądź w części.
Referendarz sądowy stwierdził, że:
Stosownie do unormowania art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., zwana dalej "p.p.s.a.") wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Aktem normatywnym określającym zasady przyznawania wynagrodzenia za czynności podejmowane przez adwokata jest rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity: Dz.U. z 2013 r. poz. 461) zwane dalej "rozporządzeniem".
Stosownie do unormowania § 19 pkt 1 i 2 rozporządzenia koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150% stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3-5 oraz niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata. Zgodnie z unormowaniem §18 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia stawka minimalna wynosi w postępowaniu przed sądem administracyjnym drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50 % stawki minimalnej określonej w pkt 1 tego paragrafu, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
Biorąc pod uwagę przedmiot skargi, która zainicjowała niniejsze postępowanie, treść § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia zgodnie, z którym wynagrodzenie za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej wynosi 75% stawki minimalnej określonej w §18 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, jeżeli skargę tę sporządził adwokat, który nie prowadził sprawę przed sądem pierwszej instancji jak i to, że wnioskodawca nie prowadził niniejszej sprawy w toku pierwszoinstancyjnego postępowania sądowoadministracyjnego oraz, iż to on w toku postępowania w drugiej instancji sporządził i wniósł skargę kasacyjną stwierdzić należy, iż wynagrodzenie, które wnioskodawca powinien otrzymać za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej wynosić będzie 75% stawki minimalnej określonej w § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia. Stawka minimalna, o której stanowi § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia wynosi 240 złotych. Tak, więc wynagrodzenie za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej wynosić będzie 75% z kwoty 240 złotych powiększone stosownie do unormowania § 2 ust. 3 rozporządzenia o stawkę należnego podatku od towarów i usług wynoszącą dla tej usługi 23% (art. 146a pkt. 1 w zw. z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - tekst jednolity: Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.). Wynagrodzenie to wynosić więc będzie łącznie z należnym podatkiem od towarów i usług 221,40 złotych.
Wyjaśnić przy tym należy, że przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie nie jest, jak chce tego wnioskodawca, akt administracyjny kreujący jakąkolwiek należność pieniężną. Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. utrzymująca w mocy decyzję organu I instancji odmawiającą skarżącej przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu niepodejmowania zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad dzieckiem. Decyzja ta nie nakłada na skarżącą żadnych zobowiązań pieniężnych ani ich nie ustala, przedmiotem zaskarżenia nie jest tu zatem kwota pieniężna, ale ustalenie istnienia bądź nieistnienia uprawnienia do otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego. Z tego powodu do wyliczenia należnego wnioskodawcy wynagrodzenia nie zastosowano § 6 rozporządzenia a stawkę przewidzianą w § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c).
Mając na względzie powyższe, działając na podstawie art. 250 i art. 258 § 2 pkt 8 p.p.s.a. oraz § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia należało orzec jak na wstępie postanowienia.