Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący - sędzia WSA Jacek Czaja po rozpoznaniu w dniu [...] sierpnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. M. i S. M. na czynność Dyrektora Inne z dnia [...] maja 2017 r., znak: [...], w przedmiocie odmowy wstępnej akceptacji spełnienia warunków sprawowania funkcji rodziny zastępczej - w zakresie wniosku skarżących o przywrócenie terminu do wniesienia skargi postanawia: I. umorzyć postępowanie w zakresie wniosku skarżących o przywrócenie terminu do wniesienia skargi; II. zwrócić skarżącym 200 (dwieście) złotych uiszczone z tytułu wpisu od skargi.
W dniu 11 lipca 2017 r. G. M. i S. M. (dalej: skarżący) złożyli bezpośrednio do Sądu skargę (sprostowaną pismem z dnia 20 lipca 2017 r. - k. 24) na czynność Dyrektora Inne, działającego z upoważnienia Starosty L., z dnia [...] maja 2017 r., znak: [...], w przedmiocie odmowy wstępnej akceptacji spełnienia przez skarżących warunków sprawowania funkcji rodziny zastępczej.
W wykonaniu zarządzenia przewodniczącego wydziału z dnia 13 lipca 2017 r. skarga ta została przekazana organowi w dniu 20 lipca 2017 r.
Skarżący w dniu 21 lipca 2017 r. (data nadania) złożyli wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, wskazując, że składając skargę byli przekonani, że należy ją złożyć bezpośrednio do Sądu, który jest właściwy do jej rozpoznania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 52 § 3 i art. 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.; w brzmieniu obowiązującym w dacie podjęcia zaskarżonej czynności; dalej: P.p.s.a.) w związku z art. 17 ust. 2 i art. 18 ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2017 r. poz. 935), jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a., można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa. Sąd, po wniesieniu skargi, może uznać, że uchybienie tego terminu nastąpiło bez winy skarżącego i rozpoznać skargę. W takim przypadku skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa.
Z akt sprawy wynika, że pismo Dyrektora Inne, działającego z upoważnienia Starosty L., z dnia [...] maja 2017 r., znak: [...], informujące o odmowie wstępnej akceptacji spełnienia przez skarżących warunków sprawowania funkcji rodziny zastępczej, zostało doręczone skarżącym w dniu 15 maja 2017 r. (k. 549, 553 akt adm.). W dniu 29 maja 2017 r. skarżący zwrócili się do organu z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, które wpłynęło do siedziby organu w dniu 31 maja 2017 r. (k. 555 akt adm.).
Od tej ostatniej daty rozpoczął zatem bieg termin do wniesienia skargi, określony w art. 53 § 2 P.p.s.a.
W niniejszej sprawie jest poza sporem, że organ nie udzielił skarżącym odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. To oznacza, że przewidziany w art. 53 § 2 P.p.s.a. sześćdziesięciodniowy termin do wniesienia skargi upłynął w dniu 30 lipca 2017 r., a tym samym skarga - przekazana przez Sąd organowi w dniu 20 lipca 2017 r. - została wniesiona w terminie ustawowym do dokonania tej czynności procesowej.
Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że postępowanie w zakresie wniosku skarżących o przywrócenie terminu do wniesienia skargi jest bezprzedmiotowe i jako takie podlega umorzeniu na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. Sąd nie podziela przy tym wyrażonego w doktrynie oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych poglądu, zgodnie z którym sytuacja, jaka ma miejsce w rozpoznawanej sprawie, uzasadnia odrzucenie wniosku o przywrócenie terminu. Zdaniem Sądu, nie można uznać, że wniosek taki jest "z mocy ustawy niedopuszczalny" w rozumieniu art. 88 P.p.s.a. Wskazać należy, że złożenie wniosku o przywrócenie terminu, który to termin - wbrew twierdzeniom wnioskodawcy - nie został uchybiony, nie stanowi podstawy do stwierdzenia niedopuszczalności tego wniosku, a jedynie świadczy o bezprzedmiotowości postępowania w tym przedmiocie.
Zwrot skarżącym uiszczonego wpisu od skargi uzasadnia art. 225 w związku z art. 239 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a., albowiem postępowanie w sprawie niniejszej, dotyczącej szeroko rozumianej pomocy społecznej, jest wolne od kosztów sądowych.
Z tych wszystkich względów Sąd orzekł, jak w postanowieniu.