Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Krystyna Sidor po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2012r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. W. w przedmiocie wymierzenia Wójtowi Gminy grzywny za niewykonanie orzeczenia Sądu w sprawie II SAB/Lu 34/11 dotyczącej nierozpoznania wniosku z dnia 17 stycznia 2011r. o przyznanie świadczenia na drewno i listy polecone - w zakresie wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego p o s t a n a w i a ustanowić dla Z. W. radcę prawnego, którego wyznaczy Okręgowa Izba Radców Prawnych .
Po wydaniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 8 maja 2012r., sygn. akt II SA/Lu 80/12 oddalającego skargę Z. W .w przedmiocie wymierzenia Wójtowi Gminy grzywny za niewykonanie orzeczenia Sądu w sprawie II SAB/Lu 34/11 dotyczącej nierozpoznania wniosku z dnia 17 stycznia 2011r. o przyznanie świadczenia na drewno i listy polecone skarżący złożył wniosek o przyznanie mu prawa pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego.
W formularzu wniosku PPF wskazał, że jego jedynym źródłem dochodu jest renta z ZUS w wysokości 799 zł brutto miesięcznie; poza tym skarżący nie posiada żadnego majątku i samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe.
Sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz. 270), zwanej dalej ppsa, przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, w sytuacji, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (pkt 1), zaś w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (pkt 2).
Żądanie ustanowienia radcy prawnego jest wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym (art. 245 § 3 ppsa). Przyznanie prawa pomocy w takim zakresie następuje, gdy wnoszący jest osobą, której środki do życia ze względu na okoliczności życiowe są na tyle ograniczone, że zaspokajają jedynie podstawowe potrzeby życiowe w związku z czym poniesienie przez nią choć części kosztów sądowych prowadziłoby do powstania uszczerbku utrzymania koniecznego dla niej i jej rodziny.
W ocenie Sądu, sytuacja Z. W., utrzymującego się wyłącznie z niskiej renty uzasadnia uwzględnienie wniosku o ustanowienie radcy prawnego, tym bardziej, że na tym etapie postępowania brak profesjonalnej pomocy prawnej mógłby pozbawić skarżącego możliwości podejmowania środków procesowych. Instytucja prawa pomocy wprawdzie wydatkowana jest ze środków Skarbu Państwa, jednak nie może być iluzoryczna.
Z tych względów należało orzec, jak w sentencji postanowienia.