Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Dudek, Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński,, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdanie), Protokolant Referent stażysta Jacek Zięba, po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2018 r. na rozprawie sprawy ze skargi T. W. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 19 kwietnia 2017 roku, sygn. akt II SA/Lu 1248/16 p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
T. W. w dniu 8 września 2017 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2017 r. ( akt II SA/Lu 1248/16 ), prawomocnym od dnia 29 sierpnia 2017 r., oddalającym jej skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] października 2016 r., Nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Wójta Gminy , którą odmówiono skarżącej przyznania zasiłku okresowego z przeznaczeniem na zakup środków pomocniczych i leków.
Skarżąca jako podstawę wznowienia wskazała art. 273 §1 i 274 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wyjaśniając, że "data doręczenia z Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie protokołu aktualizacji wywiadu środowiskowego to dzień 8 sierpnia 2017 r." Zdaniem skarżącej treść protokołu nie odzwierciedla obiektywnych okoliczności faktycznych jej dotyczących, a wynikających z dokumentacji medycznej. Dział III protokołu sporządzono wykorzystując do tego osobą chorą (skarżącą), na jej szkodę. Błędnie zatem w sprawie przeprowadzono postępowanie dowodowe nie wyjaśniając stanu faktycznego sprawy. Z urzędu nie ustalono stanu zdrowia skarżącej w oparciu o dokumentację medyczną. Nie wzięto pod uwagę orzeczenia dotyczącego niepełnosprawności z dnia 4 grudnia 2015 r. oraz zaświadczeń lekarskich z dnia 11 lutego 2014 r. i z dnia 12 sierpnia 2015 r. W toku postępowanie nie wezwano skarżącej do przedłożenia dokumentów dotyczących jej leczenia oraz wskazujących na niezbędność usług opiekuńczych, czym naruszono art. 64 §2 kpa w zw. z art. 107ust. 5b i 5d ustawy o pomocy społecznej. Nie zastosowano art. 105 ustawy o pomocy społecznej. Stwierdziła, że poczynione w toku postępowania ustalenia Ośrodka Pomocy Społecznej oraz Kolegium, jakoby uzyskane od niej, są fałszywe. Skarżąca wyjaśniła, że od dawna nie potwierdza protokołów sporządzanych przez ośrodek pomocy społecznej. Podkreśliła, że nie brała udziału w całym postępowaniu pierwszoinstancyjnym. Zatem postanowienie Nr [...] z dnia 1 kwietnia 2016 r. jest wadliwe. Nie przeprowadzono postępowania wyjaśniającego, o które wnioskowano w piśmie z dnia 30 marca 2016 r. Fałszywy protokół zatwierdził wójt, gdyż kierownik ośrodka pomocy społecznej jedynie wydaje decyzje, jak stanowi art. 110 ust. 7 ustawy o pomocy społecznej. "Prezes Kolegium nie wyłączył C. i A. mimo, iż miał taki obowiązek. Zarówno C.l jak i A. od lat występują w sprawach skarżącej. Nie ustalono skrajnego ubóstwa skarżącej. Błędnie zastosowano art. 106 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej. H. L., E. W. i B. Ś. nie mają upoważnienia skarżącej do przetwarzania dotyczących jej danych. Odmowa przyznania skarżącej świadczenia okresowego na środki pomocnicze i lekarstwa nastąpiło na jej szkodę i zagrażało jej życiu. Odmówiono skarżącej również przyznania usług opiekuńczych w oczekiwaniu na pogorszenie się stanu zdrowia z równoczesnym stanem klęski pomoru". Z tych powodów skarżąca zwróciła się o "skasowanie" (cyt. z skargi) wyroku z dnia 19 kwietnia 2017 r. i ponowne rozpatrzenie sprawy według prawa obowiązującego w IV RP.