Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi T. W. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 19 kwietnia 2016 r. sygn. akt II SA/Lu 1249/16 w przedmiocie specjalnego zasiłku celowego p o s t a n a w i a umorzyć postępowanie.
W dniu 6 września 2017 r. T. W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym wyrokiem tego Sądu z dnia 19 kwietnia 2016 r. sygn. akt II SA/Lu 1249/16, oddalającym skargę T. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku celowego.
W piśmie z dnia 3 stycznia 2018 r. (k. 28) [...] M. K. R.- ustanowiona pełnomocnikiem skarżącej w ramach przyznanego jej postanowieniem referendarza sadowego z dnia 10 października 2017 r. prawa pomocy - oświadczyła, że w imieniu swojej mocodawczyni cofa skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) - dalej jako "p.p.s.a.", skarżący może cofnąć skargę i sąd jest tą czynnością związany. Jednakże sąd może uznać cofnięcie za niedopuszczalne, jeżeli zmierzałoby ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. W myśl zaś art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.
Art. 276 p.p.s.a. stanowi natomiast, że do skargi o wznowienie postępowania stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, jeżeli przepisy niniejszego działu nie stanowią inaczej.
Zdaniem Sądu, cofnięcie złożonej w niniejszej sprawie przez T. W. skargi o wznowienie postepowania nie jest niedopuszczalne w rozumieniu art. 60 p.p.s.a. Dlatego też - wobec jednoznacznego oświadczenia przez pełnomocnika skarżącej, iż cofa ona skargę w imieniu swej mocodawczyni - postępowanie należało umorzyć na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 w zw. z art. 276 p.p.s.a.
Z tego względu orzeczono jak w sentencji postanowienia.