Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Dudek po rozpoznaniu w dniu 27 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [..] nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia świadczeń nienależnie pobranych - w zakresie wniosku M. K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
M. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] nr [....], którą odmówiono umorzenia skarżącemu świadczeń nienależnie pobranych z tytułu wypłaty zasiłku stałego za okres od dnia 1 listopada 2015 r. do dnia 31 lipca 2016 r. w wysokości [...] zł.
W skardze skarżący zawarł prośbę o "wstrzymanie procesu egzekucji". Prośbę tę sąd zakwalifikował jako wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Wniosek skarżącego nie może zostać uwzględniony.
Zgodnie z przepisem art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) - dalej jako "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl § 3 cytowanego przepisu sąd, na wniosek skarżącego, może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W doktrynie i judykaturze jednolicie przyjmuje się, że przedmiotem udzielenia tego typu ochrony tymczasowej mogą być jedynie takie akty lub czynności, które bezpośrednio nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie. Nie każdy akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania, a co za tym idzie nie każdy wymaga wykonania. Co do zasady cechy wykonalności nie mają decyzje odmowne (por. P. Tarno: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, LexisNexis, W-wa 2012, str. 224-225).
W niniejszej sprawie zachodzi właśnie taka sytuacja, albowiem zaskarżona decyzja, utrzymującą w mocy rozstrzygnięcie o odmowie umorzenia świadczeń nienależnie pobranych, nie ma przymiotu wykonalności. Decyzja ta nie stanowi aktu kwalifikującego się do wykonania, albowiem nie wprowadziła ona żadnych zmian w zakresie obowiązków ciążących na skarżącym na mocy wcześniej wydanych decyzji, orzekających o zwrocie nienależnie pobranych świadczeń (por. postanowienie NSA z dnia 13 czerwca 2013 r., II GZ 270/13, dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Wbrew temu, co zdaje się sugerować skarżący, poprzez wstrzymanie wykonania decyzji odmawiającej umorzenia nienależnie pobranych świadczeń nie można doprowadzić do wstrzymania ewentualnej egzekucji tych należności. Podstawą obowiązku zapłaty należności wobec funduszu alimentacyjnego jest bowiem decyzja nakładająca na skarżącego obowiązek zwrotu przedmiotowych należności, a nie decyzja odmawiająca ich umorzenia.
Z tych względów sąd, na podstawie art. 61 § 3 w zw. z § 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.