Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący - sędzia WSA Jacek Czaja po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z skargi G. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego postanawia zawiesić postępowanie.
W dniu 27 września 2013 r. G. S. złożyła skargę do Sądu na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...], nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej "P.p.s.a.") sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym.
Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...], nr [...], którą organ ten utrzymał w mocy wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta decyzję z dnia [...] nr [...] odmawiającą G. S. przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego. Z uzasadnień decyzji organów administracji obu instancji wynika, że powodem odmowy przyznania wnioskowanego przez skarżącą świadczenia było stwierdzenie przez te organy, że skarżąca nie spełniła przesłanki rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, która to przesłanka określona została w art. 16a ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. nr 139, poz. 992 ze zm.; dalej: "ustawa").
Należy podkreślić, że Sądowi jest wiadome z urzędu, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 12 grudnia 2013 r., sygn. akt II SA/Po 1026/13, zwrócił się do Trybunału Konstytucyjnego z pytaniem prawnym, dotyczącym tego, czy art. 16a ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim pomija wśród uprawnionych do uzyskania specjalnego świadczenia opiekuńczego osoby, na których ciąży obowiązek alimentacyjny i które nie podejmują zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby, w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji, jest zgodny z: art. 2, art. 18, art. 32 ust. 1, art. 71 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
W ocenie Sądu, wynik oceny zgodności z Konstytucją przepisu art. 16a ust. 1 ustawy, stanowiącego podstawę materialnoprawną decyzji organów administracji obu instancji w rozpoznawanej sprawie, ma znaczenie dla rozstrzygnięcia tej sprawy (zob. postanowienia NSA z dnia 4 lutego 2014 r., sygn. akt I OSK 2775/13, I OSK 2829/13 oraz I OSK 2729/13).
Postępowanie w niniejszej sprawie podlega więc zawieszeniu, na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 P.p.s.a., do czasu zakończenia toczącego się przed Trybunałem Konstytucyjnym postępowania w sprawie o sygn. P 1/14.
Z tych względów Sąd orzekł, jak w postanowieniu.