Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 27 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odroczenia terminu zwrotu świadczeń nienależnie pobranych - w zakresie wniosku M. K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
M. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta L. z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] r., którą organ ten zmienił własną decyzję z dnia [...] października 2016 r. nr [...] poprzez odroczenie terminu zwrotu świadczeń nienależnie pobranych w wysokości 450 zł do dnia 31 marca 2020 r.
W skardze skarżący zawarł prośbę o "wstrzymanie procesu egzekucji". Prośbę tę sąd zakwalifikował jako wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Wniosek skarżącego nie może zostać uwzględniony.
Zgodnie z przepisem art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) - dalej jako "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl § 3 cytowanego przepisu sąd, na wniosek skarżącego, może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu administracyjnego jest tymczasową formą zabezpieczenia interesów strony. W związku z tym, to w interesie strony leży wykazanie, że wykonanie decyzji lub innego aktu czy czynności może spowodować znaczną szkodę lub trudne do odwrócenia skutki. Niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, o którym mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., musi bowiem być realne, w związku z czym strona zobowiązana jest skonkretyzować rodzaj szkody grożącej jej na skutek wykonania aktu lub czynności. Brak wskazania we wniosku konkretnej szkody grożącej skarżącemu na skutek wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę (por. postanowienie NSA z dnia 4 października 2010 r., sygn. akt II FZ 460/10, LEX nr 742514).
W niniejszej sprawie skarżący nie wykazał, jakoby zachodziła którakolwiek z przesłanek uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Jego wniosek w tym przedmiocie nie został w żaden sposób uzasadniony. Ponadto już samo rozstrzygnięcie zaskarżonej decyzji w istocie wyklucza możliwość uznania, że może ona wywołać niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Rozstrzygnięcie odraczające termin zwrotu przez skarżącego nienależnie pobranych świadczeń jest bowiem dla niego korzystne, zaś ewentualne wstrzymanie jego wykonania skutkowałoby tym, że nałożony skarżącego obowiązek stałby się wymagalny wcześniej. Podkreślić także należy, że wbrew temu, co zdaje się sugerować skarżący, poprzez wstrzymanie wykonania decyzji odraczającej termin zwrotu nienależnie pobranych świadczeń nie można doprowadzić do wstrzymania ewentualnej egzekucji tych należności. Podstawą obowiązku zapłaty owych świadczeń jest bowiem wcześniejsza decyzja nakładająca na skarżącego obowiązek ich zwrotu, a nie decyzja odraczająca termin wykonania przedmiotowego obowiązku.
Z tych wszystkich względów sąd, na podstawie art. 61 § 3 w zw. z § 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.