Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego p o s t a n a w i a umorzyć postępowanie.
W dniu 4 listopada 2011 r. M. R. wniósł do Sądu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...], w przedmiocie zasiłku celowego.
W odpowiedzi na skargę Kolegium wniosło o umorzenie postępowania, podnosząc, iż skarżący, jak wynika z załączonej kopii odpisu skróconego aktu zgonu z dnia 14 listopada 2011 r., nr 38/2011, wydanego przez Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego , zmarł w dniu 12 listopada 2011 r. (k. 7).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
W myśl art. 161 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: "p.p.s.a.", sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania w razie śmierci strony, jeżeli przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego, chyba że udział w sprawie zgłasza osoba, której interesu prawnego dotyczy wynik tego postępowania.
Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję z dnia [...] r., nr [...], wydaną z upoważnienia Wójta Gminy , odmawiającą przyznania skarżącemu zasiłku celowego. Materialnoprawną podstawę tejże decyzji stanowiły przepisy art. 39 ust. 1 i 2 w zw. z art. 8 ust. 1 pkt 1 oraz art. 41 pkt 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.), dalej: "ustawa".
W świetle art. 39 ust. 1 i 2 ustawy zasiłek celowy może być przyznany w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej, to jest w szczególności na pokrycie części lub całości kosztów zakupu żywności, leków i leczenia, opału, odzieży, niezbędnych przedmiotów użytku domowego, drobnych remontów i napraw w mieszkaniu, a także kosztów pogrzebu. Warunkiem przyznania wskazanego świadczenia osobie samotnie gospodarującej jest posiadanie przez tę osobę dochodu nieprzekraczającego kwoty 477 zł (art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy).
W myśl zaś art. 41 pkt 1 ustawy osobie samotnie gospodarującej, której dochód przekracza powyższą kwotę, może być - w szczególnie uzasadnionych przypadkach - przyznany specjalny bezzwrotny zasiłek celowy.
Zasiłek celowy, którego przyznania domagał się skarżący, stanowi zatem świadczenie ściśle związane z osobą świadczeniobiorcy, gdyż udzielenie wsparcia ze środków pomocy społecznej w tej formie uzależnione jest wyłącznie od trudnej sytuacji osobistej, zdrowotnej czy majątkowej danej osoby. Z powyższego wynika również, iż w uwagi na charakter prawny zasiłku celowego, który stanowi przedmiot rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonej decyzji, wynik niniejszego postępowania sądowego dotyczy wyłącznie interesu prawnego skarżącego, a nie dotyczy interesu prawnego innych osób.
Nie ulega więc wątpliwości, że przedmiot postępowania w niniejszej sprawie odnosi się tylko do praw ściśle związanych z osobą zmarłego skarżącego, a nie ma innych osób, których interesu prawnego mógłby dotyczyć wynik tego postępowania.
Z tych względów, na podstawie powołanego art. 161 § 1 pkt 2 p.p.s.a., Sąd orzekł, jak w postanowieniu.