Sprawa ze skargi na postanowienie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w przedmiocie dopuszczenia Towarzystwa [...] do udziału w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak po rozpoznaniu w dniu 26 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi [...] Sp. z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na postanowienie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie dopuszczenia Towarzystwa [...] do udziału w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę p o s t a n a w i a odrzucić skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6365 Inne zezwolenia, zgody i nakazy z zakresu ochrony zabytków
Inne orzeczenia z hasłem:
Budowlane prawo
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inne
Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] r., nr [...]Wojewódzki Konserwator Zabytków - działając na podstawie art. 31 § 1 i § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego - dopuścił Towarzystwo [...] do udziału w postępowaniu w sprawie wydania pozwolenia na budowę budynku Ośrodka Usług Turystycznych [...] na działce nr [...] położonej przy ul. [...], prowadzonym na wniosek Sp. z o.o. z siedzibą z dnia [...] r.

W dniu [...] r. (data nadania - k. 23) [...] Sp. z o.o. - reprezentowana przez [...] B. H. - wniosła za pośrednictwem Wojewódzki Konserwator Zabytków skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na powyższe postanowienie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga podlega odrzuceniu.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1066 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości między innymi poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, która sprawowana jest pod względem zgodności z prawem. Zakres kognicji tych sądów określają przepisy art. 3, art. 4 i art. 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej jako "p.p.s.a").

W świetle powyższych regulacji kontrola sądu administracyjnego obejmuje rozstrzygnięcia organów administracji publicznej zapadłe m.in. w formie postanowienia (art. 3 § 2 pkt 2 i 3 p.p.s.a.). Ustawa ogranicza jednakże kognicję sądu w tym zakresie jedynie do postanowień wydanych w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo które kończą postępowanie oraz na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty. Skarga do sądu administracyjnego służy ponadto na postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie (z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu).

Wyszczególnienie wymienionych wyżej aktów jest wyczerpujące, zatem skarga wniesiona na postanowienie organu administracji publicznej wykraczające poza ten zakres przedmiotowy jest niedopuszczalna i podlegać musi odrzuceniu, zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że zaskarżone postanowienie wykracza poza zakres przedstawionej regulacji. Na postanowienie wydane na podstawie art. 31 § 1 k.p.a., uwzględniające wniosek organizacji społecznej o dopuszczenie do udziału w postępowaniu administracyjnym nie służy zażalenie (art. 31 § 2 k.p.a. przewiduje ten środek zaskarżenia wyłącznie w odniesieniu do postanowień negatywnych dla wnioskodawcy, tj. odmawiających dopuszczenia do udziału w postepowaniu, zaś w świetle art. 141 § 1 k.p.a. zażalenie przysługuje na postanowienie tylko w przypadkach wskazanych w ustawie). Jednocześnie postanowienie takie ma charakter wpadkowy, a zatem nie kończy postępowania administracyjnego, ani nie rozstrzyga sprawy co do istoty. Oczywistym jest również, że zaskarżone postanowienie nie zostało wydane w postępowaniu egzekucyjnym lub zabezpieczającym.

Mając powyższe na uwadze uznać należy, że wniesiona w niniejszej sprawie skarga [...] Sp. z o.o. jest niedopuszczalna i z tego względu podlega odrzuceniu w oparciu o treść art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.

Ubocznie wskazać wypada, że nawet gdyby zaskarżone postanowienie podlegało kognicji sądu administracyjnego, przedmiotowa skarga i tak zasługiwałaby na odrzucenie, a to z tego powodu, że została złożona z uchybieniem ustawowego terminu.

W myśl art. 53 § 1 oraz art. 54 § 1 p.p.s.a. skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Z kolei stosownie do art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a. sąd odrzuci skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia.

W przedmiotowej sprawie zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, zostało prawidłowo doręczone pełnomocnikowi [...] Sp. z o.o. w dniu [...] r. (kserokopia potwierdzenia odbioru przy karcie 2 akt adm.). Gdyby zatem na postanowienie to służyła skarga do sądu administracyjnego, trzydziestodniowy termin do jej złożenia przez ww. Spółkę upływałby w dniu [...] r. Tymczasem Spółka przedmiotową skargę wniosła dopiero w dniu [...] r.

W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6365 Inne zezwolenia, zgody i nakazy z zakresu ochrony zabytków
Inne orzeczenia z hasłem:
Budowlane prawo
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inne