Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Robert Hałabis po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. W. z udziałem Wójta Gminy w przedmiocie wymierzenia organowi grzywny za niewykonanie orzeczenia sądu w sprawie II SAB/Lu 43/02 dotyczącej zasiłku celowego - w zakresie zażalenia skarżącej na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 31 grudnia 2014 r., sygn. akt II SA/Lu 977/14 w przedmiocie wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie adwokata p o s t a n a w i a: I. na podstawie art. 195 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), uchylić postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 31 grudnia 2014 r., sygn. akt II SA/Lu 977/14; II. przyznać T. W. prawo pomocy w zakresie częściowym, poprzez ustanowienie adwokata, o wyznaczenie którego zwrócić się do Okręgowej Rady Adwokackiej .
W dniu 26 września 2014 r. T. W. złożyła skargę w przedmiocie wymierzenia grzywny Wójtowi Gminy za niewykonanie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 6 grudnia 2002 r., w sprawie sygn. akt II SAB/Lu 43/02.
Jednocześnie skarżąca zwróciła się z wnioskiem o "pomoc prawną".
Postanowieniem z dnia 31 grudnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odmówił T. W. przyznania prawa pomocy, wskazując na oczywistą bezzasadność jej skargi (k. 30-32 akt sądowych). Odpis tego postanowienia doręczono skarżącej w dniu 30 stycznia 2015 r. (dowód doręczenia - k. 39 akt sądowych).
W zażaleniu na to postanowienie z dnia 6 lutego 2015 r. (data stempla pocztowego na kopercie nadawczej - k. 43), skarżąca zakwestionowała odmowę ustanowienia adwokata z urzędu, wskazując w złożonym wcześniej na urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy, że utrzymuje się jedynie ze świadczenia emerytalnego w wysokości 845 zł miesięcznie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 195 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm., dalej jako "p.p.s.a."), jeżeli zażalenie zarzuca nieważność postępowania lub jest oczywiście uzasadnione, wojewódzki sąd administracyjny, który wydał zaskarżone postanowienie, może na posiedzeniu niejawnym, nie przesyłając akt Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, uchylić zaskarżone postanowienie i w miarę potrzeby sprawę rozpoznać na nowo. Od ponownie wydanego postanowienia przysługują środki odwoławcze na zasadach ogólnych.
Taka sytuacja ma miejsce w tej sprawie, gdyż nie zachodziła podstawa do odmowy przyznania skarżącej prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata na zasadzie art. 247 p.p.s.a. W takiej zaś sytuacji wniosek o przyznanie prawa pomocy podlega merytorycznemu rozpoznaniu.
Przepis art. 246 p.p.s.a przewiduje przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym w sytuacji, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (pkt 1), zaś w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (pkt 2). Jednocześnie przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego na zasadach prawa pomocy, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych (art. 262 p.p.s.a.).
Prawo pomocy poprzez ustanowienie adwokata jest prawem pomocy w zakresie częściowym (art. 245 § 3 p.p.s.a.), a więc może być przyznane, gdy występujący z wnioskiem jest osobą, której środki do życia ze względu na okoliczności życiowe, są na tyle ograniczone, że zaspokajają jedynie podstawowe potrzeby życiowe, w związku z czym poniesienie przez nią choćby części tych kosztów, prowadziłoby do powstania uszczerbku utrzymania koniecznego dla niej i jej rodziny.
Przedstawione przez skarżącą oświadczenie na okoliczność jej sytuacji majątkowej daje podstawę do przyjęcia, że nie jest ona w stanie ponieść kosztów ustanowienia adwokata z wyboru, bowiem wysokość jej miesięcznego dochodu w kwocie 845 zł jest skromna i pozwala jedynie na pokrycie bieżących wydatków.
W tych okolicznościach wniosek T. W. o przyznanie prawa pomocy przez ustanowienie adwokata zasługuje na uwzględnienie na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w związku z art. 262 p.p.s.a.
Z przytoczonych względów Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.