Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Chybicki po rozpoznaniu w dniu10 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi H. S. i J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie zasiłku celowego postanawia odrzucić skargę H. S. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
H. i J. S. wnieśli do Wojewódzkiego Sadu administracyjnego w Olsztynie skargę na opisaną w sentencji decyzję samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie zasiłku celowego.
W odpowiedzi na skargę Kolegium wniosło o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Skarga H. S. podlega odrzuceniu.
Na wstępie zauważyć należy, iż badanie merytorycznej zasadności skargi w każdym przypadku poprzedzone jest sprawdzeniem, czy sprawa będąca jej przedmiotem podlega kontroli wojewódzkiego sądu administracyjnego, a mianowicie, czy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu administracyjnego, czy skargę wniósł uprawniony podmiot oraz czy spełnia ona wymogi formalne i została wniesiona w terminie.
Jednym z warunków dopuszczalności skargi jest jej wniesienie przez uprawniony (legitymowany) do tego podmiot. Stosownie bowiem do treści art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, dalej: p.p.s.a.) uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Tak więc w świetle ww. przepisu skarżący, musi mieć w złożeniu skargi interes prawny rozumiany, jako istnienie związku między sferą jego indywidualnych praw i obowiązków, a zaskarżonym aktem lub czynnością. Interes prawny musi wynikać z przepisów prawa, przy czym chodzi tutaj o przepisy prawa materialnego, ustrojowego, jak i procesowego. Innymi słowy interes prawny musi znaleźć oparcie w przepisach obowiązującego prawa, a poza tym musi być własny i indywidualny. Stąd też, skarga do sądu administracyjnego może dotyczyć tylko "własnej sprawy administracyjnej" skarżącego, rozumianej jako przewidziana w przepisach prawa administracyjnego możliwość konkretyzacji uprawnień i obowiązków stron stosunku administracyjnego, którymi są organ administracji publicznej i indywidualny podmiot (por. postanowienie NSA z dnia 27 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK 2500/10; Lex nr 742360). Osoba nie mająca interesu prawnego nie może zatem poszukiwać ochrony na gruncie postępowania sądowoadministracyjnego. W rezultacie skarga wniesiona przez podmiot, który a limine nie może mieć legitymacji skargowej podlega odrzuceniu, a przepisy nie przewidują w takim wypadku możliwości konwalidacji skargi (postanowienie NSA z dnia 24 listopada 2011r., II OSK 2376/11 - dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).
` Oceniając zatem wniesioną przez H. S. skargę należy uznać ją za niedopuszczalną z uwagi na brak po stronie skarżącej legitymacji skargowej.
Z akt administracyjnych niniejszej sprawy wynika, że postępowanie zakończone wydaniem zaskarżonej decyzji zostało zainicjowane wnioskiem J. S. o przyznanie zasiłku celowego. On też samodzielnie kwestionował rozstrzygnięcie organu I instancji. Natomiast w prowadzonym postępowaniu administracyjnym skarżąca H. S. nie brała udziału w charakterze strony. Nie była też adresatem decyzji organu zarówno I jak i II instancji.
Powyższe okoliczności, zdaniem Sądu, potwierdzają ponad wszelką wątpliwość, że skarżący nie posiada legitymacji procesowej w zaskarżeniu decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" do sądu administracyjnego. Zważywszy zaś, że istnienie uprawnienia do złożenia skargi do sądu administracyjnego stanowi podstawową przesłankę dopuszczalności skargi, a skarżąca takiej legitymacji nie posiada, wniesioną przez nią skargę należało odrzucić jako niedopuszczalną.
W związku z powyższym Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 zw. z art. 50 § 1 p.p.s.a orzekł, jak w sentencji postanowienia.