Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 lutego 2011r. wniosku W. L. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi W. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie skierowania do środowiskowego domu samopomocy postanawia odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Pismem z dnia 22 listopada 2010r. skierowanym do Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, W. L. wniósł skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" (doręczoną skarżącemu w dniu 9 kwietnia 2010r.) wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Ostatecznie skarga z wnioskiem zostały przekazane Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w dniu 21 grudnia 2010r. Organ ten zaś przekazał wspomniane pisma do tut. Sądu w dniu 7 stycznia 2011r. Skarżący potwierdził żądanie zawarte w ww. piśmie w kolejnych swoich pismach: z dnia 13 grudnia 2010r. i 1 lutego 2011r. - które to pismo zostało skierowane do tut. Sądu w odpowiedzi na wezwanie Sądu do sprecyzowania treści jego żądania, zawartego właśnie w pierwotnym w piśmie z dnia 22 listopada 2010r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Stosownie do postanowień art. 86 § 1 ppsa ustawy z dnia 30 sierpnia - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm, ppsa), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu i w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (na mocy art. 87 § 1 i § 2 ustawy ppsa). Równocześnie ze złożeniem wniosku strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie ( art. 87 § 4 ppsa ).
Natomiast odnosząc się do kwestii uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu należy wskazać, że zgodnie z poglądami wyrażonymi w orzecznictwie, jako kryterium przy ocenie winy w uchybieniu terminu procesowego należy przyjąć obiektywny miernik staranności, jakiej można się domagać od strony dbającej należycie o swoje interesy. Przywrócenie terminu nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Natomiast przywrócenie może mieć miejsce wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. wyrok NSA z 20 maja 1998r., I S.A./Ka 1718/96, niepubl.).
Tak więc osoba zainteresowana przywróceniem terminu ma uprawdopodobnić brak swojej winy, czyli powinna uwiarygodnić odpowiednią argumentacją swoją staranność oraz fakt, że przeszkoda była od niej niezależna.
W sprawie należało więc dokonać oceny, czy skarżący uchybił terminowi bez własnej winy, przy uwzględnieniu obiektywnego miernika staranności, którego można wymagać od każdej należycie dbającej o swoje interesy osoby. W ocenie Sądu, skarżący nie wykazał, aby niezachowanie terminu, nastąpiło bez jego winy.
Podkreślić trzeba, że skarżący został prawidłowo pouczony o trybie i terminie zaskarżenia do sądu administracyjnego kwestionowanej decyzji. Wynika to jednoznacznie z treści pouczenia zawartego w tym rozstrzygnięciu. Mimo to strona znacznie (o około 8 miesięcy) uchybiła terminowi do skutecznego wniesienia skargi. Powody zaś takiego uchybienia wskazane przez stronę są bardzo ogólnikowe i niczym nie poparte. Samo lakoniczne stwierdzenie, że z powodu choroby skarżący nie mógł we właściwym czasie wnieść skargi w najmniejszym stopniu nie uprawdopodabnia braku jego winy w dopełnieniu tej czynności, gdyż W. L. w żaden sposób nie wykazał, że jego stan zdrowia uniemożliwił mu skuteczne wywiedzenie skargi w ustawowym terminie. Strona nie załączyła jakichkolwiek dokumentów czy zaświadczeń, które by potwierdzały wskazane przez nią okoliczności. Trzeba przy tym zaznaczyć, że nawet przedłożenie zaświadczenia lekarskiego nie stanowiłoby automatycznie o braku winy strony w uchybieniu terminowi do wniesienia skargi. Musiałaby ona bowiem przy tym uprawdopodobnić, że choroba uniemożliwiła jej dokonanie takiej czynności i przy zachowaniu należytej staranności niemożliwe było ominięcie tej przeszkody i skuteczne wywiedzenie skargi.
Reasumując, podnieść należy, nawiązując do wypracowanych i utrwalonych poglądów doktryny i judykatury, że przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy, a jedyną możliwością jego przywrócenia jest uprawdopodobnienie przez wnioskodawcę, że dokonanie czynności procesowej w terminie, nie było możliwe z powodu obiektywnej przeszkody, której przy zachowaniu należytej staranności nie dało się ominąć. Oznacza to, że strona mimo starań nie mogła dokonać czynności w terminie. Strona zatem musi uwiarygodnić swą staranność, jak również fakt, że przeszkoda, która spowodowała niedotrzymanie terminu, była od niej niezależna (tak też WSA w Gliwicach w post. z dnia 20.10.2004r. sygn. akt IV SA/GL 647/04). Podkreślić należy, że termin może być przywrócony tylko wtedy, gdy jego uchybienie nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu przez zainteresowanego zalicza się na przykład błędne pouczenie strony co do trybu i terminu zaskarżenia, jednak w niniejszej sprawie taka sytuacja nie miała miejsca, gdyż organ prawidłowo pouczył skarżącego w tym zakresie.
W tym stanie sprawy, na podstawie art. 86 § 1 ppsa orzeczono jak w sentencji.