Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Agnieszka Bińczyk po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata B. B. o przyznanie wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi B. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w "[...]" z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie przyznania pomocy w formie całodziennego wyżywienia postanawia przyznać od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie adwokatowi B. B. kwotę 120 zł (słownie: sto dwadzieścia złotych), powiększoną o należny podatek VAT, tytułem wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Postanowieniem z dnia 15 stycznia 2015 r., Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie ustanowił dla skarżącej - B. P. adwokata. Na podstawie tego postanowienia Okręgowa Rada Adwokacka w "[...]" wyznaczyła dla skarżącej jako pełnomocnika z urzędu - adwokata B. B.
Wyrokiem z dnia 3 marca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę skarżącej oraz przyznał na rzecz wyznaczonego adwokata kwotę 240 zł netto powiększoną o należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną z urzędu.
W piśmie procesowym z dnia 14 kwietnia 2015 r., stanowiącym opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wskazanego wyżej wyroku, wyznaczony adwokat wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów jej sporządzenia, które jak wskazał nie zostały uiszczone przez skarżącą ani w całości, ani częściowo, załączając jednocześnie dowód nadania przedmiotowej opinii skarżącej.
W świetle art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Zgodnie z § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461), zwanego dalej rozporządzeniem, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: 1) opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3-5 oraz 2) niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata. Zasądzając opłatę za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. W sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, przedmiotową opłatę sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach (§ 2 ust. 1 i 3 rozporządzenia).
W warunkach niniejszej sprawy, wyznaczony adwokat wniósł o przyznanie wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. W świetle § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia, stawka minimalna za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi 50 % stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. W niniejszej sprawie - z uwagi na jej przedmiot, zastosowanie ma stawka minimalna, określona w § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia, w wysokości 240 zł.
Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że w warunkach niniejszej sprawy zasadne jest przyznanie wyznaczonemu adwokatowi, który prowadził sprawę w pierwszej instancji, wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w kwocie 120 zł netto (240 zł x 50%), powiększonej o należny podatek VAT.
Z tych względów, na podstawie art. 258 § 2 pkt 8 ustawy, orzeczono jak w sentencji.