Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Matuszak po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.J.S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie zasiłku celowego - uchybienia terminu do wniesienia odwołania postanawia odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
Pismem z dnia 26 stycznia 2011 r., złożonym osobiście w siedzibie Kolegium w dniu 27 stycznia 2011 r., J.J.S. wniósł - z przekroczeniem terminu - skargę na opisane w sentencji postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Rozstrzygnięcie to zostało doręczone skarżącemu w dniu 30 października 2010 r. Trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi na powyższe postanowienie organu upłynął z dniem 29 listopada 2010 r.
Jednocześnie ze skargą skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W uzasadnieniu tego wniosku wskazał, że jest osobą schorowaną, niezdolną do samodzielnej egzystencji, niepiśmienną, nie potrafiącą czytać. Dodał, iż nie posiada postanowienia Kolegium Nr "[...]".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Zgodnie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Z kolei w myśl art. 87 § 1 i 2 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, uprawdopodobniając okoliczności wskazujące na brak winy w tym uchybieniu. Przy czym stosownie do art. 87 § 3 p.p.s.a. wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 p.p.s.a.). Ponadto, stosownie do art. 88 zd. 1 p.p.s.a., spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.
Odnosząc tę regulację do rozpatrywanej sprawy, należy uznać, że wniosek o przywrócenie terminu został wniesiony we wskazanym terminie siedmiodniowym. Przyjmując bowiem najbardziej korzystną dla skarżącego interpretację, trzeba stwierdzić, iż wskazane przez niego przyczyny uchybienia terminu, dotyczące deklarowanej choroby - zaników pamięci oraz nieumiejętności czytania ustały z dniem 20 stycznia 2011 r. (data zapoznania się skarżącego z treścią postanowienia w siedzibie organu). Wniosek zaś został złożony w dniu 27 stycznia 2011 r., a więc przed upływem terminu, o którym mowa w art. 87 p.p.s.a. Skarżący dokonał również uchybionej czynności.
Zaistniała sytuacja daje zatem możliwość dokonania merytorycznej oceny wniosku w świetle istnienia przesłanki braku winy w uchybieniu terminu.
Podkreślić należy, że przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie wówczas, gdy strona w sposób przekonujący uprawdopodobni brak swojej winy. Z brakiem winy mamy natomiast do czynienia tylko w przypadku zaistnienia niezależnych od strony, która uchybiła terminowi i niemożliwych do przezwyciężenia okoliczności, z powodu których doszło do przekroczenia wyznaczonego przepisami prawa terminu. Okolicznościami takimi mogą być na przykład nagła choroba lub błędne pouczenie sądu (tak NSA w postanowieniu z dnia 11 kwietnia 2008 r., sygn. akt I OZ 246/08, Lex Omega nr 479292). Ponadto zgodnie z utrwalonym orzecznictwem "Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet niewielkim niedbalstwem. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i może mieć miejsce tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Ani podeszły wiek ani stan zdrowia nie stanowią przesłanek wykluczających istnienie winy" (tak NSA w wyroku z dnia 28 czerwca 2007 r., sygn. akt II OSK 479/07, Lex Omega nr 344095).