Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Agnieszka Bińczyk po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Spółki A o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Celnej w "[...]" z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie kary z tytułu urządzania gier na automatach bez zezwolenia postanawia odmówić zwolnienia skarżącej od kosztów sądowych.
We wniosku, złożonym na urzędowym formularzu, Spółka A, zwana dalej Spółką, prowadząca działalność w zakresie gier losowych i zakładów wzajemnych, wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych. W uzasadnieniu stwierdzono, iż Spółka nie posiada obecnie żadnych środków finansowych, które pozwoliłyby na pokrycie kosztów sądowych. Decyzjami administracyjnymi została pozbawiona całego swojego majątku. Zamknięte zostały należące do niej salony gier, a znajdujące się w nich automaty wraz z zawartą w nich gotówką zostały zabezpieczone. Bilans wykazuje wyłącznie stratę. Według oświadczenia o majątku i dochodach, wysokość kapitału zakładowego wynosi "[...]", wartość środków trwałych według bilansu za ostatni rok: "[...]", zaś ostatni rok obrotowy przyniósł stratę w wysokości "[...]". Z oświadczenia wynika ponadto, iż Spółka nie posiada rachunków bankowych.
Wskazać należy, iż w świetle art. 246 § 2 pkt 2 w związku z art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie ppsa, prawo pomocy w zakresie częściowym, obejmujące zwolnienie od kosztów sądowych w całości lub w części, może być przyznane, gdy osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania. Z treści przytoczonego przepisu wynika, że przyznanie prawa pomocy osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej ma charakter uznaniowy, a ponadto, że to na stronie ciąży obowiązek wykazania, iż znajduje się w sytuacji uprawniającej ją do otrzymania prawa pomocy. To strona powinna zatem przekonać rozpoznającego wniosek o przyznanie prawa pomocy, że nie posiada wystarczających możliwości sfinansowania kosztów postępowania, a zdobycie środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym, nawet przy zachowaniu zasad należytej staranności, było i jest dla niej obiektywnie niemożliwe.
W warunkach niniejszej sprawy wniosek o przyznanie prawa pomocy nie zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie wskazać należy, iż w rozpoznawanym obecnie wniosku Spółka, uzasadniając twierdzenie o braku środków finansowych na pokrycie kosztów sądowych, powołała się na okoliczności, które były już przez nią podnoszone "[...]" we wnioskach o przyznanie prawa pomocy składanych w innych prowadzonych przez nią sprawach przed wojewódzkimi sądami administracyjnymi (m.in. sprawy o sygn. akt "[...]"). W sprawach tych, Wojewódzkie Sądy Administracyjne odmawiały zwolnienia Spółki od kosztów sądowych z powodu konsekwentnego braku przedkładania przez nią wszystkich żądanych dokumentów oraz wyjaśnień mających na celu zobrazowanie jej rzeczywistej sytuacji majątkowej i zdolności płatniczych, zaś Naczelny Sąd Administracyjny, podzielając trafność rozstrzygnięć Sądu I instancji, oddalał składane przez Spółkę zażalenia od postanowień tych Sądów (odpowiednio w sprawach o sygn. akt "[...]").
Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż skoro Spółka, pomimo trudnej sytuacji związanej z "pozbawieniem" jej całego majątku, zamknięciem należących do niej salonów gier, zabezpieczeniem znajdujących się w nich automatów wraz z zawartą w nich gotówką, która to sytuacja ma charakter długotrwały (wniosek o przyznanie prawa pomocy w sprawie o sygn. akt "[...]" pochodził z dnia "[...]"), jest nadal w stanie funkcjonować w obrocie gospodarczym, a z przedłożonego przez nią obecnie wniosku oraz informacji dostępnych na stronie internetowej Krajowego Rejestru Sądowego nie wynika jednocześnie, aby względem niej było prowadzone postępowanie likwidacyjne, układowe lub naprawcze, co wskazywałoby na utratę przez nią płynności finansowej, to kontynuując działalność, powinna zabezpieczyć środki pieniężne również na ponoszenie ewentualnych kosztów sądowych, a nie próbować przerzucić ciężar finansowania działalności Spółki w tym zakresie na Skarb Państwa. Wprawdzie Spółka powołała się na ponoszone straty, lecz poniesienie straty nie musi oznaczać utraty płynności finansowej przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Strata stanowi różnicę pomiędzy przychodem, a kosztami jego uzyskania i skutkuje jedynie brakiem dochodu do opodatkowania. Będąc skutkiem podejmowanych przez ten podmiot różnorodnych decyzji gospodarczych, nie musi wcale świadczyć o złej kondycji materialnej firmy (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 lutego 2014 r., sygn. akt II FZ 49/14, i z dnia 9 września 2013 r., sygn. akt II GZ 489/13, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
W orzecznictwie sądów administracyjnych podnosi się, iż podmiot prowadzący działalność gospodarczą, który nie wykazał, że utracił płynność finansową, i nadal funkcjonuje w obrocie gospodarczym, nawet pomimo trudności finansowych powinien partycypować w kosztach postępowania sądowego (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 kwietnia 2008 r., sygn. akt I OZ 208/08, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Skoro zatem mimo trudności finansowych Spółka nie zaprzestała prowadzenia działalności i nie wskazała jednocześnie powodów, dla których inne koszty prowadzenia bieżącej działalności mają pierwszeństwo nad kosztami sądowymi, a ponadto w sytuacji, gdy jest nadal w posiadaniu środków trwałych o znacznej wartości i nie wykazała też, że wyczerpała wszystkie dostępne możliwości zdobycia środków finansowych, w tym także w trybie wewnętrznej przymusowej pożyczki wspólników na rzecz Spółki, to nie można przyjąć, że wykazała, że w warunkach niniejszej sprawy uzasadnione jest zwolnienie jej od kosztów sądowych, czy to w całości, czy też w części.
W konsekwencji, na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ppsa, orzeczono jak w sentencji.