Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędziowie Sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) Sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant : specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2017 r. na rozprawie sprawy ze skargi Prokuratora na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami postanawia - umorzyć postępowanie sądowe. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
Decyzją z dnia 13 września 2016 r., wydaną z upoważnienia Starosty "[...]" przez Kierownika Wydziału Komunikacji Starostwa Powiatowego w "[...]", cofnięto "[...]" uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii B, zgodnie z wyrokiem Sądu Rejonowego w "[...]" z dnia 13 kwietnia 2016 r., sygn. akt "[...]".
Po rozpoznaniu odwołania Prokuratora Prokuratury Rejonowej w "[...]" od powyższej decyzji, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w "[...]", decyzją z dnia
24 października 2016 r., utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
Prokurator Prokuratury Rejonowej w "[...]" wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie na powyższą decyzję, zarzucając, że zastała ona wydana z naruszeniem art. 182 § 2 Kodeksu karnego wykonawczego przez cofnięcie kierowcy uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii B prawa jazdy, bez wskazania początkowej i końcowej daty biegu terminu, na jaki uprawnienie zostało cofnięte, pomimo, iż treść powołanego wyżej wyroku Sądu Rejonowego umożliwia określenie ram czasowych obowiązywania orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym i winno to znaleźć odzwierciedlenie w rozstrzygnięciu decyzji administracyjnej.
W odpowiedzi na skargę, organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, jako niezasadnej.
Pismem procesowym z dnia 22 grudnia 2016 r., Prokurator Prokuratury Okręgowej w "[...]" cofnął powyższą skargę i wniósł o umorzenie postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Wobec skutecznego cofnięcia skargi, postępowanie w sprawie należało umorzyć. Zgodnie bowiem z art. 161 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.), dalej zwanej: p.p.s.a., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.
Z treści art. 60 p.p.s.a. wynika zaś, że skarżący może cofnąć skargę, a czynność ta wiąże Sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
W ocenie Sądu, w rozpoznawanej sprawie cofnięcie skargi nie budzi wskazanych wyżej wątpliwości, a zatem wola strony skarżącej, jako dysponenta skargi jest dla Sądu wiążąca. Związanie Sądu wolą skarżącego jest wynikiem przyjętej zasady, że skarżący może rozporządzać wniesioną przez siebie skargą od chwili jej wpływu do organu, do czasu jej rozpoznania przez sąd pierwszej instancji.
Z uwagi na to, że cofnięcie skargi jest rezygnacją strony z kontynuowania wszczętego przez nią postępowania przed sądem administracyjnym, oświadczenie strony złożone w tym przedmiocie należy uznać za dopuszczalne.
Nie dopatrując się zatem okoliczności przemawiających za niedopuszczalnością cofnięcia skargi, Sąd umorzył postępowanie w sprawie na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a.