Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Beata Jezielska po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2017 na posiedzeniu niejawnym wniosku R S o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi R S na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]"r. nr "[...]" w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
R S w skardze wniesionej na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O z dnia "[...]"r. utrzymującą w mocy decyzję wydaną przez Prezydenta O w dniu "[...]"r. w sprawie skierowania J Z do Domu Pomocy Społecznej, zawarła m.in. wniosek o "zabezpieczenie skargi przez wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji". Wniosek ten nie został uzasadniony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016r., poz. 718 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.) wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Natomiast po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania (art. 61 § 3 p.p.s.a.).
Rozstrzygając o wstrzymaniu wykonania aktu na podstawie powołanego przepisu sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Nie jest dopuszczalne w ramach tych przesłanek dokonywanie merytorycznej oceny zarzutów podniesionych w skardze. Na tym etapie postępowania sądowego nie dokonuje się bowiem oceny zasadności zarzutów, jak również legalności decyzji będącej przedmiotem wniesionej skargi. Instytucja wstrzymania wykonania ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane. Pamiętać przy tym należy również, iż zgodnie z regułami wykładni i stosowania prawa, przepisy formułujące wyjątki lub odstępstwa od generalnej reguły stosowane muszą być z dużą dozą ostrożności i zakazana jest ich wykładnia rozszerzająca (patrz L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2010r. s. 193). Nie wolno zatem w drodze wykładni uzupełniać, bądź rozszerzać znaczenia tych regulacji, w których wyliczenie podane przez normodawcę ma charakter wyczerpujący. Natomiast użycie przez ustawodawcę w art. 61 § 3 p.p.s.a. zwrotów nieostrych wiąże się z koniecznością konkretyzacji zawartej w nich normy ogólnej. W związku z tym to strona skarżąca, dążąca do wstrzymania wykonania decyzji, musi złożyć stosowny wniosek oraz uprawdopodobnić, że istnieją przesłanki uzasadniające odstąpienie od zasady wykonalności orzeczeń ostatecznych i wstrzymania wykonania zaskarżonego orzeczenia (por. postanowienie NSA z dnia 14 maja 2014r., sygn. akt I OZ 363/14, LEX nr 1464732, postanowienie NSA z dnia 23 kwietnia 2014r., sygn. akt II FZ 464/14, LEX nr 1452662).
W niniejszej sprawie skarżąca w żaden sposób nie uzasadniła swojego wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Sąd nie ma zatem możliwości dokonania oceny, czy w odniesieniu do skarżącej w ogóle zaistniały przesłanki określone w powołanym wyżej przepisie oraz czy uzasadniają one uwzględnienie złożonego wniosku.
W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.