Wniosek w przedmiocie odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. W. i Z. W. reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego Z. W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Z. W. i Z. W. reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego Z. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" w przedmiocie odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. WSA/post.1-sentencja postanowienia

Uzasadnienie strona 1/2

Wraz ze skargą wniesioną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", utrzymującą w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Burmistrza Miasta i Gminy przez Kierownika Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia"[...]" w przedmiocie zmiany decyzji własnej z dnia "[...]" w pkt. 2, 3 i 4 poprzez ustalenie wysokości odpłatności za pobyt Z. W. w Domu Pomocy Społecznej w kwocie 3.104,81 zł obciążającej Z. W. i w kwocie 42,19 zł obciążającej Z. W., skarżący w imieniu własnym i reprezentowanej przez siebie matki Z. W. złożył w wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

W złożonym wniosku wskazano, że zaskarżona decyzja wydana została z rażącym naruszeniem prawa, w szczególności z zasadą pogłębiania zaufania obywateli do działania organów administracji publicznej.

Podniesiono, że zaskarżona decyzja może doprowadzić do powstania trudnych do odwrócenia następstw ze szkodą dla skarżącego. Wysoce krzywdzące dla Z. W. jest obciążenie jej obowiązkiem uiszczenia kwoty 3.104,81 zł albowiem doprowadzi to do powstania zadłużeń, których skarżąca nie będzie w stanie pokryć. Z. W. dysponuje na ten moment rentą w kwocie 1.281,83 zł, alimentami w kwocie 350 zł oraz zasiłkiem pielęgnacyjnym w wysokości 153 zł, tj. łącznie 1.784,83 zł oraz kwotą 10.000 zł zdeponowaną na lokatach. W rezultacie z tych oszczędności co miesiąc musiałaby być pobierana kwota 1.319,98 (3.104,81 - 1.784,83 zł). Po upływie niespełna 8 miesięcy kwota oszczędności wyczerpie się i dochody Z. W. nie będą wystarczały na pokrycie kosztów jej pobytu w Domu Pomocy Społecznej, zaś rodzina nie jest w stanie zapewnić jej opieki na takim poziomie jaki oferuje Dom Opieki Społecznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, zważył co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.) wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Natomiast po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania (art. 61 § 3 p.p.s.a.).

Rozstrzygając o wstrzymaniu wykonania aktu na podstawie powołanego przepisu Sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Nie jest dopuszczalne w ramach tych przesłanek dokonywanie merytorycznej oceny zarzutów podniesionych w skardze. Na tym etapie postępowania sądowego nie dokonuje się bowiem oceny zasadności zarzutów, jak również legalności decyzji będącej przedmiotem wniesionej skargi. Instytucja wstrzymania wykonania ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane. Użycie przez ustawodawcę w art. 61 § 3 p.p.s.a. zwrotów nieostrych wiąże się z koniecznością konkretyzacji zawartej w nich normy ogólnej. W postanowieniu z dnia 20 grudnia 2004r., sygn. akt GZ 138/04 (dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl), Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że "znaczna szkoda" to taka, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu. Zaś trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (także postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 3 sierpnia 2006r., sygn. II SA/Bk 352/06, dostępne w CBOSA).

Strona 1/2